عنوان دو شاه الف های سیندار، که قرن ها بر قلمرو دوریات فرمانروایی کردند، از زمان پیدایش آنجا در مدت ها قبل از آغاز دوران اول تا زمان نابودی اش به دست فرزندان فئانور.

۱ – الو تین گول

او و ملکه اش، ملیان، دوریات را بنیان نهادند. او برای هزاران سال پادشاه آنجا بود و در زمان او، قلمرو اش با حلقه ی ملیان، در برابر دشمنان محافظت می‌شد. تین گول در سال تقریبا ۵۰۲ دوران اول به دست دورف ها کشته شد، و ملیان از آن سرزمین عزیمت کرد. وارث او نوه اش بود، پسر دخترش، لوتین.

۲ – دیور الوخیل

بعد از مرگ تین گول او به منه گروت آمد و بر قلمرو پدربزرگش فرمانروایی کرد. به خاطر اینکه دیور یکی از سیلماریل ها را در خزانه اش داشت، فرزندان فئانور برای به دست آوردن آن به مغاره های منه گروت حمله کردند. دیور در این حمله کشته شد و پادشاهی دوریات برای همیشه از بین رفت.

عنوان موروثی اربابان دیل بعد از دوباره احیا شدن آن به دست بارد، که وارثانش باین، براند و بارد دوم، پی در پی این عنوان را حفظ کردند. همچنین به نظر می رسد که بارد از نوادگان گیریون است، ولی مدرک قاطعی در این مورد در دسترس نیست.

گیریون ( حکومت تا سال ۲۷۷۰ دوران سوم )

گیریون آخرین ارباب دیل قبل از حمله ی اسماگ بود، که خودش در آن ماجرا کشته شد. با اینکه او بدون هیچ شکی ارباب دیل بود، هیچگاه با عنوان پادشاه آن از وی یاد نشده است، بنابراین مشخص نیست که ادعای چنین مقامی را داشته است یا خیر.

۱ – بارد اول (در سال ۲۹۴۴ دوران سوم به حکومت رسید و ۳۳ سال حکومت کرد تا سال ۲۹۷۷ دوران سوم)

با اینکه گیریون توسط اسماگ کشته شد، ولی همسر و فرزند او نجات یافتند و به اسگاروت فرار کردند، جایی که نسل آنها تا زمان بارد کماندار ادامه پیدا کرد. بارد اسماگ را با تیر سیاهش کشت و در سه سال آینده او دیل را دوباره آباد کرد و فرمانروایی آنجا را به دست گرفت و اولین پادشاه نسل جدید فرمانروایان دیل شد.

۲ – باین ( ۳۰ سال حکومت تا سال ۳۰۰۷ دوران سوم)

۳ – براند (۱۲ سال حکومت تا سال ۳۰۱۹ دوران سوم)

گفته می شود که براند سرزین های تحت سلطه اش را در جنوب و شرق تنها کوه گسترش داد. او در جنگ دیل دوشادوش داین پا آهنی جنگید و کشته شد.

۴ – بارد دوم ( حکومت از سال ۳۰۱۹ دوران سوم )

بعد از شکست پدرش، بارد پسر براند همراه پسر داین، تورین سوم در تنها کوه پناه گرفت. بعد از اینکه خبر سقوط باراد دور به شمال رسید، او توانست محاصره ی اره بور را در هم شکند و دشمن ترسیده را از دیل بیرون کند. به عنوان پادشاه جدید، بارد دوم یک نماینده به مراسم تاج گذاری آراگورن اله سار در میناس تی ریت فرستاد و سرزمین دیل به اتحاد خود با گوندور در زمان حکومت بارد و بعد از او، ادامه داد.

وقتی سرزمین کاله ناردون به مردم ائوتئود در سال ۲۵۱۰ دوران سوم بخشیده شد، ائول جوان اولین پادشاه آنجا شد. این همان عنوانی است که بعد ها در طول تاریخ به “پادشاه روهان” تغییر یافت. ولی در آن زمان هنوز کسی آن سرزمین را با نام روهان نمی شناخت. بنابراین، به ویژه در گوندور، ائول با عنوان پادشاه کاله ناردون شناخته می شد. مدتی بعد، هالاس این قلمرو جدید را روهان ،به معنی “سرزمین اسبان” نامید، که جانشینان ائول این عنوان جدید را بر خود خوشایند تر یافتند.

آرودوی آخرین پادشاهی بود که قبل از ویرانی آرتداین به دست شاه جادو پیشه بر آنجا فرمانروایی می کرد. به همین دلیل اغلب او را با نام آرودوی آخرین پادشاه می شناسند. ولی این عنوان صرفا” به خاطر نقش او در تاریخ نبوده، بلکه در حقیقت این عنوان معنی نام اوست : آر – ودوی به معنی آخرین پادشاه است. این نام را در هنگام تولد مالبت پیشگو بر وی نهاد، که دو پیشگویی اش صحیح از آب در آمد: یکی اینکه قلمرو های باستانی دونه داین (آرنور و گاندور) زیر پرچم یک پادشاه متحد خواهد شد، و دیگری اینکه آرتداین نابود خواهد شد. پیشگویی سوم او هم به حقیقت پیوست : آرودوی آخرین پادشاه آرتداین بود.

به عنوان جانشین مستقیم ایسیلدور، آرودوی مدعی هر دو تاج و تخت آرنور و گوندور بود. در سال ۱۹۴۴ دوران سوم، اوندوهر، پادشاه گوندور، در نبردی به همراه هر دو پسرش از دست رفت و قلمرو جنوبی را بدون جانشینی بی واسطه رها کرد. بنابراین آرودوی بر ادعای خود بر سلطنت گوندور پافشاری کرد و اگر گوندوری ها او را قبول کرده بودند، قلمرو های دونه داین قبل از تقریبا یک هزار سال قبل از جنگ حلقه با هم متحد شده بودند. ولی گوندور ادعای او را نپذیرفت، و تاریخ شکل دیگری به خود گرفت. سی سال بعد، قلمرو شمالی در دست آرودوی، به دست شاه جادو پیشه ویران شد و آودوی اندکی بعد از این اتفاق در سرزمین های دوردست شمالی جان سپرد. بنابراین دومین پیشگویی مالبت به واقعیت پیوست و نسل پادشاهان آرتدین از بین رفت.

عنوانی که به پانزده تن از حاکمان دونه داین نسبت داده می شد. از آملایت اهل فورنوست تا آرودوی ،آخرین پادشاه. پسر بزرگتر آرودوی، به عنوان اولین سردسته ی دونه داین شناخته شد.

۱ – آملایت اهل فورنوست (۸۵ سال حکومت تا سال ۹۴۶ دوران سوم )

او پسر ارشد آرندور،آخرین پادشاه آرنور، بود. و جانشین بر حق ایسیلدور. بعد از تجزیه قلمرو پدرش، قسمت غربی سرزمین از دست رفته به او رسید، منطقه ای که بعد ها به نام آرتداین مشهور گشت.

۲ – به لگ (۸۳ سال حکومت تا سال ۱۰۲۹ دوران سوم )

در اواخر سال های حکومت به لگ بود که ایستاری (فرقه جادوگران) به سرزمین میانه آمدند.

۳ – مالور (۸۱ سال حکومت تا سال ۱۱۱۰ دوران سوم)

در دوران حکومت مالور، اولین هابیت ها بعد از گذر از کوه های مه آلود، به اریادور رسیدند.

۴ – کله فارن (۸۱ سال حکومت تا سال ۱۱۹۱ دوران سوم)

در دوران حکومت او، جمعیت هابیت ها در اریادور رو به افزایش گذاشت. زیرا خطرهای آنسوی کوه های مه آلود در زمین های اطراف آندوین، باعث کوچ آنها از این منطقه می شد.

۵ – کله بریندور ( ۸۱ سال حکومت تا سال ۱۲۷۲ دوران سوم )

۶ – مالوگیل (۷۷ سال حکومت تا سال ۱۳۴۹ دوران سوم )

در زمان مالوگیل بود که شاه جادو پیشه به آنگمار، در شمال شرق آرتداین، آمد. آنگمار در نهایت باعث نابودی امپراطوری آرتداین شد، تقریبا در زمانی که شش قرن از مرگ مالوگیل گذشته بود.

۷ – آرگلب اول ( ۷ سال حکومت تا سال ۱۳۵۶ دوران سوم )

در زمانی که آرگلب به پادشاهی رسید، خاندان سلطنتی در کاردولان و رودئور ار بین رفتند. به عنوان آخرین بازمانده ی وارثان ایسیلدور، آرگلب و جانشینانش ادعای پادشاهی بر تمام آرنور داشتند. رودئور این ادعا را نپذیرفت و آرتداین را تهدید به جنگ کرد. آرگلب اولین پادشاه آرتداین بود که در جنگ کشته شد. او در جنگی با نیروهای رودئور، که به تازگی و به شکل خطرناکی با آنگمار متحد شده بود، از بین رفت.

۸ – آرولگ اول ( ۵۳ سال حکومت تا سال ۱۴۰۹ دوران سوم)

آرولگ انتقام مرگ پدرش را گرفت. او نیروهای آنگمار را به عقب راند و مرزهای جدید سرزمینش را تا ودر هیلز گسترش داد. او در زمان محاصره ی آمون سول توسط نیروهای شاه جادوپیشه، در جنگ کشته شد.

۹ – آرافور ( ۱۸۰ سال حکومت تا سال ۱۵۸۹ دوران سوم )

همانند آرولگ اول، این آرافور بود که انتقام پدرش را گرفت . او شجاعانه به جنگ با نیروهای شاه جادو پیشه رفت و با کمک الف ها توانست آنها را برای مدتی وادار به عقب نشینی به شرق کند.

۱۰ – آرگلب دوم ( ۸۱ سال حکومت تا سال ۱۶۷۰ دوران سوم )

در زمان آرگلب دوم، مارکو و بلانکو از بری به سمت زمین های سبز آن سوی باراندوین رفتند. آرگلب به این هابیت ها اجازه داد تا در سرزمینی سکونت کنند که بعد ها به نام شایر معروف شد.

۱۱ – آروگیل (۷۳ سال حکومت تا ۱۷۴۳ دوران سوم )

۱۲ – آرولگ دوم (۷۰ سال حکومت تا سال ۱۸۱۳ دوران سوم )

۱۳ – آراوال (۷۸ سال حکومت تا سال ۱۸۹۱ دوران سوم )

او یکی از قدرتمند ترین پادشاه های این سرزمین در سالهای آخر دوران آرتداین بود. او مشهور بود به اینکه در حداقل یک نبرد بر نیروهای شاه جادو پیشه چیره شده بود. او تلاش کرد تا دونه داین را به کاردولان برگرداند،  ولی تلاش او را اشباح گورپشته ی تیرن گورتاد بی نتیجه کردند.

۱۴ – آرافانت ( ۷۳ سال حکومت تا سال ۱۹۶۴ دوران سوم )

آرافانت اتحاد قدیمی با قلمرو جنوبی گوندور را بار دیگر زنده کرد. او فیریل، دختر اوندوهر، پادشاه گوندور را به عقد پسرش آرودوی در آورد.

۱۵ – آرودوی (۱۰ سال حکومت تا سال ۱۹۷۴ دوران سوم )

در زمان آرودوی، نیروهای شاه جادو پیشه سرانجام بر آرتداین چیره شدند و آنجا را نابود کردند. آرودوی به سرزمین های یخ زده ی شمالی فرار کرد و در دریای شمالی گم شد و از بین رفت. پسر او، آرانارت نجات یافت و به عنوان اولین سرکرده دونه داین، پایه گذار تکاوران بود تا سرانجام آراگورن از نسل او، بر تخت پادشاهی بنشیند.

آرتداین یکی از تقسیمات پادشاهی قدیمی شمالی دونه داین بود، و پادشاهان آرتداین جانشینان آرندور، آخرین پادشاه آرنور، بودند. آرندور در اصل جانشین به حق خاندان ایسیلدور، فرزند ارشد الندیل، بود. بنابراین پادشاهان آرتداین به حق مدعای فرمانروایی بر تمام دونه داین سرزمین میانه بودند.

به خاطر خون پادشاهی که در رگ شان جریان داشت، تمام دشمنان شان علیه آنها هم پیمان شدند. آملایت پسر ارشد آرندور بود، و برادرانش با او بر سر میراث پدر به جدال پرداختند. نتیجه، تقسیم قلمرو شمالی آرنور به سه بخش مجزا بود. آرتداین، کاردولان و رودئور. هر کدام از این مناطق زیر نظر یکی از فرزندان پادشاه قدیمی دونه داین اداره می شد، ولی نژاد راستین پادشاه فقط در آرتداین پایدار ماند، و آملایت اولین پاشاه آن منطقه شد.

بعد از اینکه توافق بین سه منطقه حاصل شد، شش پادشاه نخستین آرتداین شاهد برقراری صلح و رونق سرزمین های تقسیم شده بودند. در همین زمان بود که اولین هابیت ها در اریادور دیده شدند، که  در حال فرار از خطر های شرق کوه های مه آلود بودند.

در زمان حکومت ششمین شاه، مالوگیل، بود که صلح سال های نخستین رو به زوال رفت. نیروی جدید و قدرتمندی در کوهستان های شمالی شکل گرفت، شمایلی اسرار آمیز که به نام شاه جادوپیشه شناخته می شد که خود را دشمن دونه داین می دانست. بعد ها آشکار شد که وی همان پادشاه نزگول است، کسی که به شمال آمده بود تا بازماندگان دونه داین در آنجا را به چالش بکشد.

جنگ بین شاه جادو پیشه و دونه داین در زمان مالوگیل پسر آرگلب اول گسترش یافت. در آن زمان،سلسله ی پادشاهی در هر دو منطقه ی کاردولان و رودئور منقرض شد و آرگلب در پی آن بود که عنوان خود را به فرمانروای تمام سرزمین های آرنور ارتقا ببخشد. رودئور مخفیانه با آنگمار پیمان اتحاد بست و با ارتشی به مقابه با ادعای آرگلب رفت. آرگلب در جنگ کشته شد و کشمکش بین سرزمین های شمالی در تاریخ حیات آرتداین ادامه یافت، که فرجام آن تضعیف و نابودی آرتداین بود.

آرتداین قرن های متمادی در برابر آنگمار مقاومت کرد، ولی قدرت شاه جادو پیشه رو به افزایش بود. با دور اندیشی خطر قریب الوقوع شکست،چهاردهمین پادشاه، آرافانت، اتحاد باستانی با گوندور در جنوب را بار دیگر زنده ساخت. پسر او، آرودوی، حتی برای در دست گرفتن تاج و تخت گوندور اقدام کرد، ولی ادعای او پذیرفته نشد. آرودوی را مالبت پیشگو نامگذاری کرده بود. نام او به معنی “آخرین پادشاه” بود، و معنی آن ثابت شد. در زمان آرودوی، آرتداین مورد تجاوز نیرو های شاه جادو پیشه قرار گرفت و نابود شد.

با اینکه قلمرو پادشاهی از دست رفته بود، سلسله ی پادشاهان از آرانارت، پسر آرودوی به حیات خود ادامه داد. بعد از پیروزی آنگمار، تعداد مردم دونه داین شمال کاهش یافت و آنها به مردم سرگشته ای بدل شدند. فرمانروای آنها، کسی که با عنوان سردسته ی دونه داین شناخته می شد، هنوز میراث الندیل نومه نور را با خود داشت. میراثی که در قرن های بعد، آراگورن در خود داشت و برای تصاحب تاج و تخت قیام کرد.