لقب الندیل و ایسیلدور، که بعد از آنها به پسر چهارم ایسیلدور،والاندیل، نسبت داده شد و همچنین به هفت تن از پادشاهان بعد از او. از الداکار تا آرندور. آنها را هم به سادگی “شاه برین” می نامیدند. استفاده از لفظ شاه برین به نظر می رسد که نشان دهنده ی خاستگاه پدران آنها به عنوان کسانی که بر هر دو قلمرو شمالی و جنوبی دونه داین فرمانروایی می کردند، باشد. بعد از مرگ ایسیلدور، گوندور در جنوب به عنوان سرزمینی مجزا اداره می شد و پادشاه برین آرنور که میراث این عنوان را به دوش می کشید، در جنوب قدرتی نداشت. با این حال این القاب سنتی همچنان در نام پادشاهان آرنور پابرجا ماند.

حفظ این عنوان شاید این این تفکر را تداعی کند که وارثان ایسیلدور مدعی تاج و تخت گوندور هستند؛ ولی اگر هم واقعا اینطور بود، مدرکی از آن در تاریخ ثبت نشده. در حقیقت هیچ کس چنین ادعایی نکرد تا زمان آرودوی، که آن زمان بیش از هزار سال از مرگ آخرین پادشاه برین آرنور می گذشت. و تاج و تخت گوندور به نوادگان ایسیلدور تحویل داده نشد تا آنکه به آراگورن رسید. تقریبا دو هزار سال بعد از اینکه آخرین پادشاه برین آرنور از بین رفت.

عنوانی که به ده تن از فرمانروایان دونه داین نسبت داده می شد. از الندیل تا آرندور. پسر ارشد آرندور، آملایت، اولین پادشاه آرتداین نامیده شد.

۱ – الندیل ( ۱۲۱ سال حکومت تا سال ۳۴۴۱ دوران دوم)

او قلمرو های دوگانه ی گوندور و آرنور را پایه گذاشت، و به عنوان شاه برین بر هر دو قلمرو فرمانروایی کرد. تخت پادشاهی او در پایتخت شمالی اش، آنومیناس بود. او آخرین اتحاد را تشکیل داد و برای نابودی سائورون لشکر کشید. ولی با وجود پیروزی بزرگ بر سائورون، خودش در نبرد از بین رفت.

۲ – ایسیلدور (۲ سال حکومت تا سال دوم دوران سوم )

او جانشین پدرش شد و عنوان شاه برین را به دوش کشید، ولی قبل از عزیمت به شمال، وقتش را صرف سروسامان دادن به قلمرو جنوبی کرد. در سال دوم دوران سوم، او گوندور را به پسر برادرش آناریون، مندیل، سپرد و به سمت شمال رهسپار شد. در طول راه، او به وسیله ی اورک ها غافلگیر شد و به قتل رسید.

۳ – والاندیل (۲۴۷ سال حکومت تا سال ۲۴۹ دوران سوم )

سه تا از چهار پسر ایسیلدور در حمله ی ناگهانی اورک ها به سرنوشت پدر دچار شدند و به دست اورک ها کشته شدند. ولی جوان ترین آنها، والاندیل زنده ماند و به ریوندل رفت. او به عنوان پادشاه آرنور جانشین پدر شد، و قلمرو جنوبی گوندور به دست پسر عموی او مندیل اداره شد. دو قلمرو هیچگاه با هم متحد نگشتند تا زمان آراگورن در پایان جنگ حلقه.

۴ – الداکار (۹۰ سال حکومت تا سال ۳۳۹ دوران سوم)

۵ – آرانتار ( ۹۶ سال جکومت تا سال ۴۳۵ دوران سوم )

۶ – تارکیل ( ۸۰ سال حکومت تا سال ۵۱۵ دوران سوم )

۷ – تاروندور ( ۸۷ سال حکومت تا سال ۶۰۲ دوران سوم )

۸ – والاندور ( ۵۰ سال حکومت تا سال ۶۵۲ دوران سوم )

والاندور مرگ سخت و طاقت فرسایی داشت^۱ اما در مورد جزئیات مرگ او چیزی ثبت نشده است.

۹ – الندور (۱۲۵ سال حکومت تا سال ۷۷۷ دوران سوم )

۱۰ – آرندور (۸۴ سال حکومت تا سال ۸۶۱ دوران سوم )

آرندور آخرین پادشاه آرنور بود. بعد از مرگ او، پسرانش در پی جانشینی او با هم درگیر شدند و آرنور به سه سرزمین تقسیم شد. خط توارث خاندان اصلی ایسیلدور را فرزند ارشد او، در قالب پادشاه قلمرو تازه متولد شده ی آرتداین حفظ کرد.

نکات:

۱ – در ضمایم ارباب حلقه ها و همچنین در جلد ۱۲ تاریخ سرزمین میانه، والاندور جزو پادشاهان “به قتل رسیده” دسته بندی شده. مشخص نیست که چه کسی او را به قتل رسانده یا به چه نیتی. می توان یقین داشت که آرنور در طول حیاتش درگیر هیچ جنگی نبوده. پس او احتمالا در اثر نوعی حمله ی ناگهانی یا حادثه ای در هنگام شکار کشته شده.

عنوانی که به مانوه سولیمو داده میشد ، بزرگترین والار و کسی که فرمانروایی بر آردا بر عهده ی اوست .

عنوانی که به الندیل نسبت داده می شد. به عنوان شاه برین هر دو قلمرو ( پادشاهی آرنور در شمال و پادشاه گوندور در جنوب ) او بر تمام دونه داین در سرزمین میانه فرمانروایی می کرد. بعد از مرگ الندیل در موردور، این عنوان برای مدتی کوتاه به ایسیلدور، پسر او نسبت داده می شد. زیرا ایسیلدور اندکی بعد، در مصیبت دشت های گلادن از بین رفت. بعد از مرگ او، دو قلمرو پادشاهی از هم جدا شدند؛ نوادگان ایسیلدور در شمال بر تخت نشستند و ملندیل، برادر زاده ی او حکومت قلمرو جنوبی را در دست گرفت.

تقریبا در تمام دوران سوم، دو قلمرو با هم متحد نبودند و به همین دلیل کسی با عنوان پادشاه تمام مردم دونه داین وجود نداشت. دو قلمرو بعد از سقوط سائورون بار دیگر با هم متحد شدند، وقتی آراگورن جانشین ایسیلدور، به عنوان سومین پادشاه تمام مردم دونه داین تاج گذاری کرد.

گاوهایی که در سرزمین های اطراف دریاچه رون می زیستند و جسور تر و وحشی تر از هز گونه ای از نژادشان بودند. افسانه ها  می گویند که آنها را اورومه، شکارچی والار به سرزمین میانه آورد، و به همین دلیل آنها را گاو های آراو می نامند. (آراو از نام سیندارین ارومه گرفته شده).

این گاو ها به شکار های وروندیل شکارچی،جد کارگزاران گوندور، معروف بودند. او بود که شاخ یکی از این گاو ها را قطع کرد و آن را به شکل کرنای یک شکارچی شکل داد، که بعد از او به دست پسرش رسید و نسل به نسل در بین تمام کارگزاران گوندور، از پدر به پسر بزرگتر تحویل داده می شد. آخرین وارث این شاخ که آن را به کار می برد، بورومیر بود که در نبردش با اورک ها در آمون هن، شاهد شکافته شدن شاخ به دو تکه بود.