در هفته ی شش روزه ی تقویم الفی، آناریا پس از النیا دومین روز است. این روز به خورشید که نزد الفها «آنار» نامیده میشود اختصاص دارد. آناریا فرم کوئنیایی نام اینروز و مترادف «اورانور» شکل سینداری آن است. مفهوم «روزی برای خورشید» بشکلی در تمام تقویمهای شناخته شده سرزمین میانه موجود است و در تقویم هابیتهای شایر به شکل ساندی (یکشنبه) استفاده میشود.

یکی از صور فلکی بیشماری که واردا در آسمان قرار داد که تا زمان بیداری اولین دسته از الفها در پهنه آن نورافشانی میکرد. اگرچه محل دقیق این صورت فلکی با قطعیت مشخص نیست، اما اینطور بنظر میرسد که نام آن به معنی لبه یا کرانه ی خورشید است و احتمالاً محل آن در کنار مسیر حرکت خورشید در صفحه ی دایره البروج میباشد.

پسر دوم الندیل و برادر کوچکتر ایسیلدور که با پدرش به سرزمین میانه آمد و در محاصره باراد-دور کشته شد.
نکته:

1. تاریخ تولد آناریون فقط در جلد دوازده کتاب تاریخ سرزمین میانه ذکر شده است از اینرو کاملاً قابل اعتماد نیست.
2. تالکین سرمنشأ روشن و صریحی برای نام آناریون ذکر نکرده است و معادل «فرزند آفتاب» برای نام او از متون پراکنده ی آن استنتاج شده و غیردقیق است. نام برادر او ایسیلدور تقریباً به معنی «وقف شده‌ی ماه» میباشد و تلویحاً بر این دلالت دارد که نام آناریون به وقف پسر الندیل به پیشگاه آنار (خورشید) اشاره می‌کند.

تنها پسر آنکالیمه و هالاکار که پس از جلوس مادرش در مقام اولین ملکه حکمران نومه نور بر تخت، به عنوان وارثش تعیین گردید. خیلی زود و پس از تولد او پدر و مادرش از هم جدا شدند و او در محیطی غمگین و پر استرس بزرگ شد. او سه فرزند داشت که دوتای اولی دختر بودند. اگرچه هر کدام از آنان میتوانستند در صف حکمرانان نومه نور باشند، اما هر دو از ترس ملکه تار-آنکالیمه از پذیرفتن چوگان سلطنتی سرباز زدند. پس از اینکه آناریون با نام تار-آناریون شاه نومه نور گشت، پسرش (سومین فرزند او) سوریون وارث او شد. ذکر این نکته ضروری است که او با آناریون مشهور، فرزند الندیل و یکی از بنیانگذاران گوندور اشتباه گرفته نشود. آناریون پسر الندیل قرنها بعد در نومه نور بدنیا آمد و از سقوط آن جان بدر برد.

در دوره حکومت تار-الندیل چهارمین پادشاه نومه نور، فرزندش منلدور صاحب پسری شد. منلدور آن پسر را آناردیل نامید: «وقف شدهی خورشید». شاید به این دلیل اینکه او موهای زرد رنگش را از مادرش آلماریان به ارث برده بود. او به سرعت به جوانی مغرور اما سخاوتمند تبدیل شد که شیفته ی دریا و ماجراجویی بود. همزمان با فراگیر شدن آوازه ی دریانوردی او، آناردیل جنگل بزرگی برای فراهم نمودن چوب مورد نیاز کشتی سازی اش درست کرد. و این موضوع مبنای شهرت او به نام آلداریون احتمالاً به معنی فرزند درختان بود. تقریباً تمامی اسناد باقی مانده در مورد دوره ی زندگیاش از او با نام آلداریون یا تار-آلداریون (نام رسمیاش پس از تاجگذاری) بجای آناردیل (نام وقت تولدش) یاد می کنند. اگرچه در این میان استثناهایی هم وجود دارد، نام رسمی و کامل او در وقت مسئولیتش به عنوان وارث تاج و تخت «آناردیل آلداریون» ثبت شده است. و پدربزرگش او را آناردیلیا می نامید که شکلی خودمانی از نام وقت تولد او بود.