ا

یکی از سه جشن سالانه که بر قله‌ی منل تارما در قلب نومه‌نور برگزار می‌شد (جشن‌های دیگر ارولایتاله و اروهانتاله بودند). اروکیِرمه در آغاز هر بهار انجام می‌شد. پادشاه، که جمعیتی ساکت و آرام او را دنبال می‌کردند، با پای پیاده از کوه بالا می‌رفت  و در ستیغ کوه نیایشی برای سال پیش رو می‌خواند. به طور سنتی، سه عقاب ...

رود کوچک‌تر گوندور که از جنوب کوهستان سپید از طریق لوسارناخ جریان می‌یابد و در بالای پلارگیر به رود آندوین می پیوندد.

واژه‌ای الفی که به فرزندان ایلوواتار ترجمه شده است که به نژاد الف‌ها و انسان‌ها اشاره دارد. کلمه‌ی اروهینی شامل نام ارو، یگانه و خالق فرزندان، و اسم جمع híni است که در حقیقت معنی فرزندان را می‌دهد. این واژه مخصوصاً اشاره به دو نژادی دارد که در خوانش موسیقی آینور در زمان آغاز زمان توسط خود ارو ایلوواتار آفریده ...

آخرین نیایش در میان سه نیایش به جانب ارو که هر ساله شاه نومه‌نور می‌خواند. اروهانتاله به معنی شکرگذاری به ارو بود و این شکرگذاری معمولاً در انتهای هر پاییز برگزار می‌شد. در آن زمان شاه از ستون بهشت، کوه منل تارما، در حالی که با جمعیتی سفیدپوش و ساکت همراهی بود بالا می‌رفت. او نیایش را ستیغ کوه می‌خواند ...

 «یگانه» نامیده می‌شد و معمولاً در سرزمین میانه با نام ایلوواتار شناخته شده است. ارو خالق آینور بود و از طریق موسیقی‌اش قلمروی آردا را تاسیس کرد. یادداشت‌ها‌: ۱) اولین کلمات در آینولینداله نام ارو را به ما معرفی می‌کند: «آنک ارو، آن یکتا که در آردا او را ایلوواتار می‌نامند…» با توجه به این متن ‌می‌شود پیشنهاد داد که ...