در تمام  طول تاریخش ، هیچ دروازه ای در پل برندی وین قرار نداشت. و از مسیر شرقی که به وروردی شایر می رسید حفاظت نمی شد. در زمان حکومت شارلی در شایر وضع تغییر کرد و ۲ دروازه بر روی پل ساخته شد. هر کدام از آنها یکدیگر را پوشش می دادند. طبق قوانینی که در آن زمان وضع شد ، رفت و آمد بر روی پل در ساعات تاریکی ممنوع بود. یک سرباز خانه در ساحل شرقی برندی وین ساخته شد و تعداد زیادی هابیت ، برای محافظت از دروازه ها در آنجا مستقر شدند. دروازه بانان تحت رهبری بیل فرنی از بیری بودند. هنگامی که مسافران از جنگ حلقه باز گشتند. دروازه بانان نسبت به انجام وظیفه‌ی خود بی اعتنا بودند و بنابراین فرودو و سم توانستند بدون هیچ مشکلی وارد شایر شوند.

گذر گاهی در کوهستان که میان قسمت شمالی نرواست و هیتلوم قرار داشت. توسط نولدور ساخته شده بود. کسی که در اولین سالهای دوره‌ی اول از تورگن پیروی کرد. پس از عزیمت تورگن به گوندولین ، دروازه ناپدید شد ولی دوباره پیدا شد و سالها بعد تور از آن برای فرار از سرزمین های احاطه شده توسط هیتلوم استفاده کرد.

تاقی سیاه و شوم که از جاده ای که به مسیر های مردگان در زیر دویموربرگ، کوهستان ارواح می‌رسید، محافظت می کرد. اشباح عهد شکنان بعد از آن که به خاطر وفا نکردن به عهدشان، به نفرین ایزیلدور گرفتار شدند، آن گذرگاه ها را به تسخیر خود درآوردند. در تمام دوره‌ی سوم ، دروازه بر روی انسان های فانی بسته شد. در تمام آن دوران تنها یک نفر جرات کرد که از آن مسیر عبور کند. او بالدور از روهان بود که از آن پس ناپدید شد. تنها در پایان دوره‌ی سوم  ، همان طور که در پیشگویی ها آمده بود ، آراگورن توانست از آن مسیر عبور کند و به مرده ها اجازه دهد که به پیمانشان عمل کنند. تالکین قصد نداشت در کتاب ارباب حلقه ها از اصطلاح دروازه‌ی مردگان استفاده کند. و آن را به در مردگان تصحیح کرده بود. اما این تغییر تا سالها بعد در این کتاب اعمال نشد. بنابراین در ویرایش های اولیه‌ی این کتاب، به جای اصطلاح “در مردگان” ، “دروازه‌ی مردگان” قرار داشت.

جاده ای که به سمت اورفالخ اخور می رفت ، دره ای تنگ که از میان کوه های دربرگیرنده می گذشت و به گوندولین می رسید ، توسط یک دروازه‌ی چوبی بسته شده بود. از آنجا مسیر شیب دار شده و حدودا ۲.۸ کیلومتر به طرف بالا می رفت ، تا زمانی که به دومین دروازه‌ی گوندولین می رسید. دروازه شامل دیواری بود که سرتاسر دره را پوشش میداد. در آن  ،گذرگاهی منحنی شکل قرار داشت که توسط یک سنگ سیاه و بسیار بزرگی بسته شده بود. علی رغم ظاهر فریبنده اش ، این سنگ بزرگ تنها با یک لمس کوچک باز می شد. در طرف دیگر دروازه‌ی سنگی ، برج هایی بنا شده بودند. در هر کدام از آنها یک سرباز الف که یک شنل خاکستری پوشیده بود قرار داشت.

آخرین دروازه از ۷ دروازه‌ی گوندولین . این دروازه به عنوان آخرین دفاع ، قرن ها پس از ساخت آن ۶ دروازه‌ی دیگر و پس از فاجعه‌ی نبرد اشک‌های بی‌شمار ساخته شد. اگرچه به نظر می رسید دشمن نمی تواند به آن نفوذ کند ، اما نهایتا دروازه نتوانست مانع سقوط گوندولین شود.