چ

مکانی در سرزمین ایتیلین، جایی که جاده ی شمالی از سمت سرزمین هاراد، جاده ی شرقی -غربی از ازگیلیات تا میناس ایتیل (بعداً میناس مورگول) عبور می‌کند. اگرچه این محل در اصل توسط مردمان گوندور ساخته و نگهداری می‌شد اما چهارراه در زمان جنگ حلقه تحت کنترل سائورون بود.

چهارمین ماه در تقویم قدیمی بری مطابق با آسترون در تقویم شایر یا ویرسه در ماه های کوئنیایی که مشترکا در سرزمین میانه استفاده می شد. نام این ماه احتمالا مرتبط با ساقه گیاهی است که شکل آن نشانگر بهار است.

یکی از خاله های بیلبو که با عموی او بینگو ازدواج کرد و شاخه چاب-بگینز را در خانواده بنیان گذاری کرد. چیکا و بینگو یک پسر شناخته شده به نام فالکو چاب-بگینز داشتند.

جنگل پهناوری که در شمال و شرقه تپه بری قرار داشت. دهکده آرچست در میان درختان کناره آن بنا شده بود.

«در دستش، عصایی سفید با قبه‌ی طلایی بود.» برگرفته از توصیف دنه‌تور دوم، در جلد اول بازگشت شاه، میناس تیریت

از روزهای نخستین نومه‌نور، رسم بود که نجبا و درباریانِ دونه‌داین عصا یا چوب‌دستی را به نشانه‌ی دیوانی در دست بگیرند. شاهان و ملکه‌های نومه‌نور چوگان سلطنتی را در دست می‌گرفتند و نجبای دون‌پایه‌ بسته به درجه‌ی خود عصاهای مختلفی حمل می‌کردند. در گوندور، کارگزاران عصایی سفید رنگ ولی با قبه‌ی زرین داشتند. این که رسم مذکور دقیقاً از کی آغاز شد مشخص نیست. اولین اشاره به چوب‌دست سفید در دست کیریون بود که وقتی در سال ۲۵۱۰ دوره‌ی سوم، سوگند یاد کرد آن را همراه داشت.

بیش از پانصد سال بعد، در جنگ حلقه، هنگامی که دنه‌‌تور آن را شکست و تکه‌هایش در تل‌ مرده‌سوزان خود انداخت از بین رفت۱. پس از مرگ دنه‌تور، چوب‌دست مشابهی را به پسرش، فارامیر دادند و پس از آن که آراگورن تاج بر سر نهاد، فارامیر چوب‌دست را به شاه تازه تسلیم کرد. آراگورن فوراً آن را برگرداند تا مقام فارامیر را به عنوان کارگزار سلطنتی تأیید کرده باشد. چنین بود که چوب‌دست سفید در دوران چهارم به نماد کارگزاری تبدیل شد.

نکته:

۱-مشخص نیست یک عصای خاص تمام این پنج قرن مورد استفاده بوده یا خیر. کاملاً محتمل است که چوب‌دستی تشریفاتی بارها جایگزین شده باشد. در حقیقت، همین امر که فارامیر توانست پس از آن که پدر، عصای خود را شکست برای دیوان خود، چوب‌دست تازه‌ای فراهم کند نشان می‌دهد که جایگزین آن موجود بوده یا حداقل با تلاشی اندک به دست می‌آمده.