آخرین مقالات فرهنگنامه

ا

انتی (زبان اونودریم)

«آ-لالّا-لالّا-رومبا-کاماندا-لیند-اور-بورومه» بخشی از نام انتی چوب‌ریش برای تپه خود دو برج، فصل چوب‌ریش زبان صدادار، پر غرش و باستانی انت‌ها، زبانی کاملاً متفاوت از زبانی که الف‌ها و انسان‌ها استفاده می‌کردند. انتی زبانی آهسته و اندیشمندانه برای نژادی آرام و اندیشمند است که در آن کلمات و نام‌ها داستان چیزی را که شرح می‌دهند می‌گویند. این شاید بخشی از دلیل ...

ادامه مطلب »

انتینگ‌ها (انت‌های جوان)

به معنی «فرزندان انت‌ها». نامی که توسط انت‌ها برای اشاره به اعضای جوان نژادشان استفاده می‌شد. در زمان جنگ حلقه، با توجه به گم شدن انت بانوها، برای قرن‌ها انت جوانی وجود نداشت. یادداشت‌ها: ۱) قسمت آخر کلمه (ing) در این زمینه ممکن است حداقل دو معنی داشته باشد هرچند که به نظر می‌رسد کوچک (انت‌های کوچک) مناسب‌ترین باشد. همچنین ...

ادامه مطلب »

انکوئیه (هفته الف‌ها)

نزدیک‌ترین معادل در تقویم الف‌ها به مفهومی که ما آن را به عنوان هفته می‌شناسیم. یک هفته الفی ۶ روز به جای ۷ روز داشت با نام‌های (در زبان کوئنیایی): النیا، آناریا، ایسیلیا، آلدویا، منلیا و والانیا. والانیا به عنوان روز اصلی هفته ذکر شده است که در خدمت یک هدف آیینی است. توالی دنباله‌داری از ۸۷۶۶ انکوئیه (هفته) یا ...

ادامه مطلب »

انور (واژه الفی معادل سرزمین میانه)

شکل متأخر واژه سینداری اندور، نامی برای سرزمین میانه. این نام همچنین در فرم اِنورات (که ترجمه تحت الفظی «زمین‌های بسیارِ میانه» است) وجود دارد که برجسته‌ترین شکلش در عبارت سینداری  galadhremmin ennorath  (سرزمین میانۀ پُردرخت) در نغمه البرت که در خانه الروند در ریوندل خوانده شد است.

ادامه مطلب »

انگوار (بیمارگونگان؛ نامی در میان الف‌ها برای نژاد انسان)

بیمارگونگان، نامی که توسط الف‌ها برای توصیف انسان‌ها، استفاده می‌شد. این یک انتخاب نام معقول از طرف الف‌ها بود که دچار مریضی یا کهولت سن و پیری نمی‌شدند و بنابراین از نظر یک الف، این ویژگی انسان‌ها تفاوت بین دو نژاد را نشان می داد. انگوار نامی برگرفته از زبان کوئنیایی بود اما این کلمه از ریشه باستانی مشابه آن ...

ادامه مطلب »