زبان ها

لغتی الفی معادل رونی. حروفی که برای حکاکی در سطوح به جای نوشتن با قلم یا قلمو اختراع شد.

دستگاه نوشتاری گسترده و همه گیری که در اصل توسط سیندار ابداع شد و آنها از آن برای نوشتن کتیبه ها در چوب یا سنگ استفاده می کردند. شکل حروف اکثرا از خطوط راست درست شده بود زیرا استفاده اصلی آن در نوشته های حکاکی شده بود و الفبای الفی نام خود را از همین کاربرد گرفته اند. ریشه الفی ...

زبان قوم ناندور از الف‌های تله‌ری، کسانی که حین کوچ بزرگ از شرق، از کوه‌های مه‌آلود عبور نکردند. چون زبان سینداری زبان غالب الف‌های سرزمین میانه شد، ناندورین توسط گروه کمتری مورد استفاده قرار گرفت و در دوران سوم، بیشتر برای نشان دادن اسامی قدیمی مکان‌ها و نیز گویش سیلوان که تحت تأثیر آن توسعه یافت، به کار می‌رفت.

نام ثانوی و کمتر رایج برای آدونایی، گفتار بومی مردمان نومه نور.

دسته ای از حروف تنگوار که اشکال مختلف صدای (k) را نشان می‌دهند. نام این دسته به خاطر حرف کالما که در لغت به معنی نور است، دسته نور می‌باشد اما در اینجا به دلیل اینکه با صدای k شروع می‌شود انتخاب شده است. در استفاده عادی این حروف از یک تنه(تلکو) در سمت راست و یک قوس با انحنا(لووا) ...