زبان قوم ناندور از الف‌های تله‌ری، کسانی که حین کوچ بزرگ از شرق، از کوه‌های مه‌آلود عبور نکردند. چون زبان سینداری زبان غالب الف‌های سرزمین میانه شد، ناندورین توسط گروه کمتری مورد استفاده قرار گرفت و در دوران سوم، بیشتر برای نشان دادن اسامی قدیمی مکان‌ها و نیز گویش سیلوان که تحت تأثیر آن توسعه یافت، به کار می‌رفت.

الف‌های تله‌ری که در سفر بزرگ از شرقِ کوه‌های مه‌آلود عبور نکردند و به سمت پایین دست رودخانه آندوین رفتند. بعدها، اندکی از آن‌ها به بلریاند آمده و در اوسیریاند ساکن شدند، و باقیمانده‌ی آن‌ها به پادشاهی خود را بنا کردند. مردم لورین نیز همانند الف‌های جنگلی سیاه‌بیشه از این گروه بودند.[۱] [۱] این توضیح در فهرست واژگان ارائه شده ...

این نام را اواخر دوران سوم به جنوبی‌ترین دره در کوهپایه کوه‌های مه‌آلود، جایی که آیزن‌گارد برجاست دادند. این نام از کورونیر، نام الفی سارومانِ ساحر که در آن‌جا ساکن بود گرفته شده.

نام حقیقی والایی که بیشتر با نام ماندوس شناخته می‌شود، این نام از تالارهای محل اقامت او گرفته شده است.

«بسیار بسیار پایین‌تر از عمیق‌ترین مسکن دورف‌ها، موجودات مجهولی دنیا را می‌جوند.» گندالف، دو برج، کتاب نخست، سوار سفید مخلوقات پنهان و باستانی در اعماق تاریک جهان سکنی گزیده‌اند. گندالف در اعماق موریا به آن‌ها برخورد اما از آن‌ها هیچ به همراهان خود نگفت. تمام آن‌چه می‌دانیم این است که تونل‌های تاریکی را در اعماق زمین جویده‌اند که گندالف از ...