آخرین مقالات فرهنگنامه
خانه - فرهنگ نامه - فهرست موضوعی

فهرست موضوعی

درو اداین (مردان وحشی بیشه)

شاخه‌ای عجیب و باستانی از انسان‌ها. مردمی محافظه‌کار که دور از دیگر آدمیان زندگی می‌کردند. درو اداین خرد عجیب خود را داشتند و گاه قدرت‌های عجیبی نیز از خود بروز می‌دادند. در دوره‌ی اول، در جنگ علیه مورگوت نقشی بر عهده داشتند و آن‌ها که در جنگل بره‌تیل بودند اتحاد سستی با مردم هالت بستند. به همین دلیل نام درو ...

ادامه مطلب »

درودا باروز (همسر رولو بافین)

یکی از افراد خانواده‌ی باروز که با ازدواجش با رولو بافین، سومین پسر اوتو بوفین فربه به خانواده‌ی بافین پیوست. می‌دانیم که درودا و رولو فرزندانی داشتند ولی اسامی آن‌ها ثبت نشده است. تفکیک روابط خانوادگی در میان خاندان باروز مشکل است ولی می‌دانیم که درودا به نسل پیش از روفوس باروز تعلق داشت و اگرچه روابط آن‌ها هرگز با ...

ادامه مطلب »

دروآت (نامی برای درو اداین)

اصطلاحی برای مردمی که در خفا می‌زیستند و پیشتر در کنار بسیاری اسامی دیگر، به ایشان درو اداین، مردان پوکلی و ووزه می‌گفتند. دروآت، شکلی اولیه از اسم ایشان در سینداری است که مدت‌ها پیش در دوره‌ی اول، پس از آن که الف‌ها دریافتند آنان نیز دشمن اُرک‌ها هستند به درو اداین تغییر یافت. در دوره‌ی سوم، شمار دروآت به ...

ادامه مطلب »

جنگل درو اداین (جنگلی پایین فانوس ایلناخ)

جنگلی که حوالی پایین تپه‌ی فانوس ایلناخ در آنورین رشده کرده بود و نامش از باقیمانده‌ی درو اداین که در آن محل می‌زیستند می‌آمد. نکته: ۱-در جای دیگری، تالکین می‌گوید که درو، واژه‌ی سینداری وحشی یا رام‌نشده بود. اگر تصادفی قابل توجه نباشد باید گفت که سیندار واژه‌ را از دروگو که واژه‌ی عمومی به معنی «وحشی» بود وام گرفتند.

ادامه مطلب »

درو (مردمی که بعدها درو ا‌داین نام گرفتند)

نژادی از انسان‌ها که به آن‌ها ووزه یا مردان وحشی جنگل می‌گفتند. خودشان، در زبان خود، نام دروگو را بر خویش نهاده بودند. وقتی که اولین بار الف‌ها این مردم را دیدند نام دروگو را به سامانه‌ی زبانی خود برگرداندند و در زبان سینداری نامشان به درو ترجمه شد. چون الف‌ها، آن‌ها را بهتر شناختند و  متوجه دشمنی شدید آن‌ها ...

ادامه مطلب »