رود کم آبی که از درۀ ایملاد مورگول نشأت می‌گیرد و از دروازه‌های میناس مورگول می‌گذرد، پیش از عبور از سمت جنوب غربی ایتیلین و ریختن به رود آندوین.

اسلحۀ بزرگترین خدمتگزاران سائورون – یا به عبارت دیگر نزگول – که جادوی سیاهی انجام می‌دهد که زخم‌های وارد آمده را مورد نفرین قرار می‌دهد. آثار زخم‌هایشان متنوع است؛ درد فلج‌کننده‌ای که کارگزار بورومیر از آن رنج می‌برد و عمرش را کوتاه کرد. زمانی که فرودو در ودرتاپ زخم خورد در معرض تبدیل شدن به یک شبح حلقه قرار گرفت.

جایی که رودخانه‌ای که به نام مورگول‌دوین از افل دوات خارج می‌شد و دره‌ای باریک را تشکیل می‌داد که می‌توانست به عنوان گذرگاهی برای عبور از ایتیلین و ورود به موردور استفاده شود. در دهانۀ این دره، در اولین روزهای تشکیل گوندور، دونه‌داین یک شهر ساختند؛ میناس ایتیل، دژ ایسیلدور. مدت‌ها پس از آن این شهر توسط نزگول تسخیر شد ...

زمانیکه میناس ایتیل، برج ماه، در اواخر دورۀ دوم ساخته شد، سازندگان آن هنرهای خود را برای به دام انداختن نور ماه در دیوارهای آن به کار گرفتند، و به تمام شهر یک تابش نقره‌ای سوسوزننده بخشیدند. مدت‌ها پس از آن برج توسط نزگول تسخیر و به میناس مورگول، برج جادو، تبدیل شد. تابش باقی ماند اما به تابش مورگول ...

راهی در شرق ایتیلین و در میان کوه‌های افل دوات که از دره ایملاد مورگول و شهر تاریک میناس مورگول می‌گذشت و در منتهی‌الیه غربی آن، جادۀ مورگول به اندازۀ کافی برای عبور یک ارتش عریض بود. در شرق، این جاده از طریق دره کیریت آنگول از کوهستان عبور می‌کرد و به دشت‌های خاکستری موردور در ورای آن می‌رسید.