فرهنگ نامه

«آنگاه فئانور برخاست و دستش را در برابر مانوه بالا آورد و ملکور را نفرین گفت و او را مورگوت خواند، خصم سیاه جهان؛ و پس از آن ملکور، به این نام در میان الدار شناخته می‌شد. کوئنتا سیلماریلیون، فصل ۹، حدیث گریختن نولدور بازگشت به سرزمین میانه: پس از غارت سیلماریل‌ها و نابودی دو درخت، ملکور از والار گریخت ...

دره‌ای عمیق در سمت غربی افل دوات که توسط جریان آبی به نام مورگول‌دوین در ورودی شهر جادوی سیاه یا میناس مورگول قطع می‌شد. این دره به درۀ مورگول یا دره جادوی سیاه مشهور بود.این دره در سمت شرق به کوه‌های سایه می‌رسید محل رفت و آمد خدمتگزاران سائورون از موردور به میناس مورگول بود.

دره‌ای شناخته شده به نام درۀ ایملاد مورگول یا درۀ جادوی سیاه که تا ایتیلین تا میناس مورگول ادامه می‌یابد که در سمت غربی افل دوات قرار دارد.

راه اصلی عبور کرده از کوه‌های سایه و افل دوات در قسمت شرق موردور. این راه که به راه مورگول مشهور است تا ورودی دروازه های میناس مورگول ادامه دارد سپس از کوه‌ها بالا می‌رود و از آن پس در طرف دیگر کوه‌ها به موردور میرسد و پس از آن مستقیما به سمت باراد-دور می‌رود. بر فراز دیوار شمالی گذرگاه ...

نامی الفی که الف‌ها بر میناس ایتیل در مرزهای موردور نهادند. میناس مورگول به معنی شهر جادو یا شهر صناعات سیاه بود که در سال ۲۰۰۲ در دوران سوم توسط نزگول تصرف شد. به سبب حال و هوای شیطانی آنجا از آن پس به آنجا ایملاد مورگول هم می‌گفتند.