دریاچه ها، رودخانه ها

گدار رودخانه ی بروآینن یا لود واتر که راه عبوری است برای رسیدن به دره‌ی ریوندل و می‌گویند که تحت قدرت الروند قرار دارد.

یکی از شش رودی که از ازیریاند می‌گذشت و به گلیون می‌رسید. دوییل‌ون آخرین رود بود ولی یکی از آن‌ها به جریان رود بزرگ جنوبی می‌ریخت. تنها آدورانت بیشتر به جانب جنوب می‌رفت. نام دوییل‌ون به معنی «رود شیرین» است.

نامی که به بستر خشکی می‌گفتند که زمانی ریزابه‌ی رود سیریون در کوهستان محیط بود. در انتهای شمالی آبکند آن، ورودی شهر پنهانی گوندولین قرار داشت.

آبشاری پرقدرت در جریان کله‌بروس، جایی که به رود تی‌گلین، در مرزهای بره‌تیل می‌پیوست. آبشار رقصان، مقادیر قابل توجهی آب به هوا می‌پاشید و نام مذکور از همین روست و «پلکان بارانی» معنی می‌دهد. بالای دیم‌راست، مردان بره‌تیل پل چوبی بر فراز کله‌بروس ساخته بودند.

از پل، چشم انداز وسیعی دیده‌ می‌شد. می‌شد فرکندهای تی‌گلین را در دو مایل آن سو تر دید. وقتی اولین بار، نینیل را به بره‌تیل آوردند وقتی منظره‌ی پل را دید چنان بی‌اختیار به لرزه افتاد که نام دیم‌راست را به نن گیریت «آبشار لرزاننده» تغییر دادند. بعدها دلیل ترس آینده‌بینانه‌ی وی را دریافتند: فرکندهایی که از پل دیده بود محل مرگ غم‌انگیز خود او شد.

رودی که از دره‌ی عمیق کوهستان سفید، که به آن گودی هلم می‌گفتند جاری بود. رود، به آب‌گذری در دیوار محافظ پناهگاه روهیریم وارد می‌شد و سپس پیش از آن که سفرش به سرزمین‌های گسترده‌ی روهان را آغاز کند در پای صخره‌‌ای که شاخ‌آواز بر آن بود می‌چرخید.