L

الفی از تبار تله‌ری، که در کوچ بزرگ از کوی‌وینن عازم شد. وقتی که تله‌ری به رودخانه بزرگ، آندوین، رسیدند، و در مسیرشان به سوی غرب با کوه‌های مه‌آلود مواجه شدند، وی از سفر دست کشید، و گروهی از تله‌ری را به جنوب دره‌های آندوین راهبری کرد تا که مردمی گردیدند که با عنوان ناندور شناخته شدند.

نان راه الف‌ها. راز ساخت آن در ابتدا در دست ملیان اهل دوریات بود، اما این راز به گالادریل منتقل شد و احتمالا به دیگران.

از سرزمین‌های جنوب شرق گوندور، که بین رودخانه‌های گیلراین در غرب و آندوین در شرق گسترده بود.

ترانه بلند الفی که حکایت برن و لوتین را باز می‌گوید، پویش‌شان برای سیلماریل، و بازگشت‌شان از ماندوس. گفته شده است که سرود لی‌تیان دومین سرود بلند این گونه حکایت‌هاست. ترانه حکایت گریختن برن از دورتونیون پس از مرگ پدرش، باراهیر، را باز می‌گوید. آمدنش به جنوب، و ورودش به دوریات و رفتنش در جنگل نزد لوتین تینوویل. آنان خواستند ...

از اسامی سرزمینی که عموماً با عنوان لورین از آن یاد ‌می‌شود، طلابیشۀ کله‌بورن و گالادریل. لائوره‌لیندورینان از اسامی کهن‌تر آن سرزمین بود، اما نه کاملاً فراموش شده؛ چوب‌ریش و فارامیر هنوز با فراغت خاطر آن را استفاده می‌کردند.