نومیدی از آن کسانی است که فرجام کار را بی هیچ تردید می‌بینند.

سوگند خوردن ممکن است دلی را که به تزلزل گرفتار آمده است نیرو بخشد.

بی ایمان است آن کس که وقتی جاده تاریک می شود سخن از وداع پیش بکشد.

لگولاس سبز برگ , ای که در زیر درختان دیر زمانی به شادی زیسته ای. مراقب دریا باش ! اگر فریاد مرغان دریایی نوروزی را در ساحل بشنوی دیگر دلت در جنگل آرامشی نخواهد بود.

افسوس بر همه ما ! بر همه آنها که در این روزگار پسین پا به عرصه گیتی می گذارند. زیرا اسم این روزگار چنین است : یافتن و از کف دادن.