یکی از دو درخت والینور که در تپهی ازهلوهار در خارج از دروازههای والمار قرار داشت. جوانتر در میان دو درخت، گلهای لائورهلین در خوشههایی از شاخههایش میافتاد مانند درخت پروانه، اما درخشنده با نورهای طلایی قدرتمند و چکههای سوسوزنندهی شبنم. درخت زرین لائورهلین در طول سالهای درختان به والینور روشنایی میبخشید؛ ولی به وسیلهی ملکور و اونگولیانت در اوقاتی که با عنوان تاریکی والینور شناخته میشود به طور کامل نابود شد.
قبل از آن مصیبت، یاوانا تصویری از درخت سپید تلپریون برای الفها ساخت و خطی از نسل این درخت حتی در زمان نبرد حلقه ادامه پیدا کرد. درخت طلایی چنین نسلی نداشت اما بدلی از آن برای مدتی در حیاط گوندولین قرار داشت: آن درخت گلینگول بود که توسط خود شاه تورگون ساخته شده بود. بزرگترین وارث لائورهلین، اگر چه که آخرین میوهی طلایی آن بود، توسط والار تقدیس شده بود، و تحت راهنمایی آریئن مایا برای درخشش در آسمان فرستاده شده بود و این چنین بود که خورشید پدید آمد.