دو نشان مرزی باستانی که بر دو جانب رود بزرگ آندوین قرار داده شده بودند تا نمایانگر مرزهای شمالی گوندور باشند و بیشتر آرگونات خوانده میشدند. صخرهها به شکل پسران الندیل، ایسیلدور و آناریون، که با هم بر پادشاهی جنوبی در سالهای اولش؛ یعنی بیش از هزار سال قبل از برپاشدن دروازههای گوندور فرمان میراندند حجاری شده بود.
مرز شمالی گوندور هیچگاه در طول تاریخ ثابت نبوده است. در پهناورترین عصر خود، قلمرو گوندور در شمال تا دشت کلهبرانت میرسید، اما در قرن سیزدهم از دوران سوم، رویدادهایی گوندور را مجبور کرد که مرزهایش را عقب برده و تثبیت کند. این مرزها در امین مویل قرار داده شدند و جایی که آندوین از میان آن تپهها به نن هیتوئل جاری میشد، دروازههای گوندور بنا شدند.
با پیشروی تاریخ، مرزهای گوندور بیشتر به عقب کشیده شدند، و پس از اینکه کیریون کارگزار گوندور، کالنآردون را به روهیریم واگذار کرد، آرگونات دیگر در قلمرو گوندور نبود. با این حال پیکرههای سنگی ایسیلدور و آناریون برای قرنها باقی ماندند و سرسختانه از راه سرزمینی که زمانی بر آن فرمان میراندند، پاسداری کردند.