آخرین مقالات فرهنگنامه
خانه - فرهنگ نامه

فرهنگ نامه

لاموت (منطقه ساحلی پژواک سترگ)

«پژواک سترگ» خوانده ‌می‌شود؛ منطقه‌ای ساحلی در شمال دور جایی که اونگولیانت قصد جان ملکور کرد؛ و با تهدید بالروگ‌های آنگباند به جنوب گریخت. یادداشت‌ها: کلمه «پژواک سترگ» از فریاد مورگوت ناشی ‌می‌شود، هنگامی که پس از بازگشت‌شان به سرزمین میانه اونگولیانت به او حمله برد. گفته شده است هر کس در آن منطقه فریادی بلند برمی‌آورد دوباره باعث برانگیخته ...

ادامه مطلب »

سوگواری برای دو درخت (ترانۀ سوگ اله‌میره)

اله‌میره از وانیار بود، و تقریباً به احتمال زیاد هنگامی که ملکور و اونگولیانت از زمین‌های پایین دست حمله کردند و دو درخت را که به قلمروی والار روشنایی می‌دادند نابود کردند، در دامنه‌های تانیکوئتیل حضور داشت. پس از تاریک شدن والینور، اله‌میره مرثیه‌ای ساخت، آلدودنیه یا سوگ دو درخت، که اندوه روشنایی از دست رفته والینور را در خود ...

ادامه مطلب »

لالیا کلای‌هانگر (گیس سفید خاندان توک که عمری دراز داشت)

زن تاین فورتین براس دوم، که بیش از شوهرش عمر کرد و بیست و دو سال بر توک‌های گریت سمیالز ریاست کرد. وی به خاطر شکم بزرگش مشهور بود (وی در میان محافل نامودب به لالیا چاق معروف بود)، که شایعه شده بود شکم بزرگش مانع دعوت شدنش به جشن تولد معروف بیل‌بو بوده است. وی سال بعد بر اثر ...

ادامه مطلب »

دریاچه نورنن (دریای داخلی موردور)

دریاچه‌ای وسیع یا دریایی داخلی که در مرکز مناطق جنوبی موردور قرار داشت، با چهار رودی که از رشته کوه‌های محاط سرزمین تاریک جاری بودند، تغذیه می‌شد. اطراف کرانه‌های این دریاچه زمین‌های برده‌های سائورون قرار داشتند، جایی که تدارکات ارتش‌های بزرگش تهیه می‌شد. پس از شکست سائورون در جنگ حلقه شاه نو تاج گذاری کرده، اله‌سار، برده‌ها را از کار ...

ادامه مطلب »

لایکوئندی (الف‌های سبز اوسیریاند)

در کوچ بزرگ از کوی‌وینن هنگامی که آنان به کوهستان مه‌آلود رسیدند، خیل عظیم الف‌های تله‌ری تقسیم شدند. گروهی پیش رفتند، و با عبور از دریای بزرگ به آمان رفتند، و گروهی مانند سیندار فراسوی کوه‌های آبی باقی ماندند. گروهی دیگر پس پشت، در دره‌های آندوین ماندند، و ناندور نام گرفتند. پس از مدتی، یکی از رهبران ناندور به نام ...

ادامه مطلب »