فرهنگ نامه

یکی از دو رودی که در شمال دور سرزمین میانه جاری می‌شد و سرچشمه‌های رودخانه بزرگ، آندوین، (یا در زبان آدمیان درازتندآب) را تشکیل می‌دادند.

اسم تقریباً فراموش شده رودخانه آندوین در زبان انسان‌ها، توسط اجداد روهیریم به آن داده شده بود، اما معمولا فقط «رودخانه بزرگ» خوانده می‌شد.

چندین مایل به طرف شمال مصب‌های سیریون، آب‌های این رودخانه با پیوستن به ناروگ قوت می‌گرفتند. جایی که این دو رودخانه به یکدیگر می‌پیوستند، سرزمینی پر گُل وجود داشت، که پر از درختان بیدی بود که در امتداد سواحل رود سیریون کشیده می‌شد. آن جا نان تاترن بود، وادی بیدبُن‌ها که به عنوان یکی از زیباترین مکان‌های سرزمین میانه شهره ...

دور فیرن-ای-گوینار، این اسم زمانی که برن و لوتین در جزیره تول گالن مسکن داشتند به آن داده شد.

از اسامی اوسیریاند، و ترجمه‌ای تحت‌اللفظی از اسم الفی آن. سرزمین رودهای هفتگانه بین رودخانه گلیون و کوهستان آبی آرمیده بود، و موطن الف‌های سبز، لایکوئندی بود. نامگذاری این سرزمین را سبب، خود رود گلیون و شش شاخاب دیگرش می‌باشد. این شاخاب‌ها از شمال به جنوب عبارت بودند از: آسکار، تالوس، لگولین، بریلتور، دویل‌ون و آدورانت.