کاردولان (جنوبی‌ترین قلمرو دونه‌داین شمالی)

نامی که به مناطق جنوبی آرنور مابین رودخانه های براندوین و گوآتلو اطلاق می‌شد. کاردولان سرزمین تقریبا مستطیل شکلی بود که از آمون سول به سمت جنوب تا سواحل دریای بزرگ امتداد داشت. قسمت‌های ساحلی آن با نام مین هیریات، سرزمین بین دو رود، شناخته می‌شد.

به نظر می‌رسد نام کاردولان از پیش‌ترها در تاریخ آرنور استفاده می‌شده است؛ اما پس از مرگ ائارندور پادشاه آرنور در سال ۸۶۱ دوران سوم، به پادشاهی مستقلی تبدیل شد. در آن زمان پسران ائارندور قلمرو شمالی را بین خود تقسیم کردند و به نظر می‌رسد اولین پادشاه کاردولان پسر دوم ائارندور باشد که نامش در تاریخ ثبت نشده است.

در دوران‌های ابتدایی تاریخ کاردولان، آن‌ها بر سر کنترل برج آمون سول و پلانتیر آن با سرزمین‌های همسایه، آرتداین و رودائور، رقابت می‌کردند. در این دوران بخشی از مرز های شمالی کاردولان با آرتداین به وسیله دیوار و خندق محافظت می‌شد که بقایای آن‌ها تا زمان جنگ حلقه پابرجا بود.

با گذشت قرن‌ها، تهدید پادشاه جادو پیشه آنگمار، کاردولان و آرتداین را از رقیب به متحد تبدیل کرد و آن‌ها در کنار هم علیه آنگمار و رودائور (که تحت سلطه پادشاه جادو پیشه در آمده بود) جنگیدند. آن‌ها در کنار هم خطوط دفاعی مشترکی را در طول تپه های ودر و بالادست رودخانه میتی‌تل تشکیل دادند.

در سال ۱۴۰۹ دوران سوم، پادشاه جادو پیشه حمله قاطعی علیه این خطوط دفاعی انجام داد و از میتی‌تل عبور کرد و وارد شمال شرق کاردولان شد. برج آمون سول ویران شد اگر چه پلانتیر آن حفظ شد. ارتش‌های آنگمار و رودائور به غارت سرزمین‌های کاردولان ادامه دادند و آخرین شاهزاده خاندان سلطنتی را به قتل رساندند. دونه داینی که زنده مانده بودند به بلندی‌های گورپشته و جنگل قدیمی که در مرزهای شمالیشان قرار داشت، عقب نشینی کردند.

بعد از این دوران با دست رفتن خط وراثت سلطنتی، کاردولان دیگر یک پادشاهی نبود؛ اگر چه گروهی از دونه داین در پشته‌ها و جنگل برای دو قرن دوام آوردند تا طاعون سیاه از راه رسید. آخرین بازماندگان دونه داین و بسیاری از سکنه دیگر آن سرزمین در طاعون از بین رفتند و به عنوان آخرین اقدام، پادشاه جادو پیشه موجودات پلیدی را به گورپشته فرستاد تا در آن جا لانه کنند. بعد از این اتفاقات کاردولان سرزمینی متروک و خالی از سکنه بود.