مکان: مرزهای روهان و گوندور، جایی که انتواش به آندوین میپیوندد.
رودخانهی انتواش، بزرگترین شاخهی فرعی آندوین بود و جایی که دو رود به هم میرسیدند، دلتای عظیمی شکل گرفته بود که به درازای صد مایل تا محل نهایی پیوستن انتواش به آندوین امتداد مییافت. این دلتا مصبهای انتواش را شکل میداد.
حجم جریان ورودی انتواش به حدی زیاد بود که آندوین نمیتوانست تمام آن را در خود جای دهد. از همین رو در کرانهی شرقی آندوین تالابی شکل گرفته بود که نیندالف، یا وتوانگ در زبان وسترون نام داشت.