وین (نام انسانی داسِ والار)

«…ستاره‌های وین از همین حالا چشمک می‌زدند…»

هابیت، ۱۰، استقبال گرم

هفت ستاره‌ی وین

نامی در سرزمین‌های شمالی سرزمین میانه برای پیکر آسمانی^۲ که ما امروز به نام گاو‌آهن یا خرس بزرگ می‌شناسیم. در افسانه‌شناسی تالکین، واردا این ستارگان را به شکل داسی عظیم در آسمان نهادند تا اخطاری به ملکور و زیردستانش باشد. ظاهراً انسان‌ها و هابیت‌های سرزمین‌های شمالی از این حقیقت غافل بوده‌اند و اسامی عامی چون «وین» که به معنی گاری و ارابه است به اختران دادند.

نکته:

۱-انتخاب تالکین باید از اسم حقیقی این صورت فلکی در قرون وسطی آمده باشد: چارلز وین (Charles’ Wain)=ارابه‌ی چارلز (این‌جا، چارلز به امپراتور شارلمان (Charlemagne) اشاره دارد.) گرچه شارلمان در دنیای تالکین جایی ندارد، هفت ستاره واقعاً شکل ارابه‌‌ی اسبی را شکل می‌دهند و نام مذکور در محیط سرزمین میانه نیز طبیعی جلوه می‌کند.

۲-در اصل وین، پیکر آسمانی نیست بلکه بخشی است از پیکر آسمانی بزرگ‌تری به نام هفت‌ اورنگ مهین یا خرس بزرگ.