پریانات (نام الفی هابیت‌ها)

نام الفی که میان دونه‌داین شمال ریشه یافت و برای توصیف مردمی غریب به کار می‌رفت که قدشان به شکل غیرعادی کوتاه بود و اولین بار در غرب کوهستان مه‌آلود در حدود سال ۱۰۵۰ دوره‌ی سوم پیدا شدند. نام مذکور از ریشه‌ی الفی (per-)، به معنی نیم آمده و معمولاً به نیم‌قد ترجمه می‌شود ولی خود این مردم ترجیح می‌دهند نام «هابیت» را برای خود به کار ببرند. دونه‌داین، پیش از دوره‌ی سوم بسیار بلندتر روزهای متأخر بود و اولین هابیت‌هایی که دونه‌داین مشاهده کردند از قوم هارفوت‌های کوچک‌اندام بودند. یعنی که وقتی اسم «هافلینگ» اول بار به کار رفت به معنی واقعی کلمه صحیح بود: به سه تا چهار پا قد، هابیت‌ها معمولاً نیمی از قامت مردان بلند آرتداین را داشتند. نام پریانات، به شکل تحت الفظی به معنی «گروهی هافلینگ» است و به طور کلی به نژاد آن‌ها اشاره دارد. مانند مابقی کلمات زبان سینداری، اسم مذکور هم دچار تخفیف شد. یعنی صداهای اولین آن بر اساس اصوات پسین دچار تغییر شد. بدین ترتیب، در گوندور، به پی‌پین عنوان ارنیل ای پریانات، یعنی «شاهپور هافلینگ‌ها» دادند. عضو منفرد این مردم، پریان خوانده می‌شد و چند نفر همراه هم (در تقابل با تمام نژاد) با شکل جمع پریاین مورد خطاب قرار می‌گرفت.