مینلامد تنت / استنت (گونه‌ای از اشعار الفی)

ساختاری که در سرایش اشعار الفی کاربرد دارد و با گونه‌ای که به نام نارن شناخته ‌می‌شود؛ در ارتباط است. قالبی برای به نظم در آوردن روایات که هدف از آن، نه ترانه خواندن، بلکه نَقل حکایت است. مشهورترین نارن، نارن ای هین هورین نام دارد. داستان فرزندان هورین که توسط دیرهاول، در قالب استنت که برای چنین موضوعاتی معمول بود، به نظم درآورده شده است. ترجمۀ معنای واژه یا سنجش آن‌چه که این قالب درصدد ارائه آن است، دشوار به نظر می‌رسد. مینلام یا استنت، ظاهراً به معنای گفته‌اند که.. یا آورده‌اند که..باشد. ( Minlamedبه معنای آواز یک تن، یا آواز دادن و تَرک آواز یک تن است. استفاده از ریشه برای ‘sound’ که نشان از مؤکد بودن آن دارد.)

 تنت به معنای کوتاه و استنت ظاهراً اقتباسی غیردقیق و تشدید شده از آن، به معنای بسیار کوتاه است. نهایتاً هجای a ‘/’ در نشانه‌شناسی شعری نمایندۀ سیلاب تکیه‌دار است (این واقعیت که این نماد منحصراً در نام یک قالب شعری به کار رفته است نیز این گمان را تقویت می‌کند).

باید در نظر داشت که در اصل، این نتیجه بیشتر یک تفسیر نظری و متکی بر پیوند دادن گام به گام جزئیات است. گویا در این سبک شعر، تکیه از هجا به هجا تغییر می‌کند. به شکلی که هجای اول قوی‌ترین تکیه و هجای آخر ضعیف‌ترین را داشته باشد. از آنجایی که نمونۀ دیگری از نارن الفی برای مقایسه وجود ندارد، قضاوت در‌بارۀ اعتبار این فرضیه دشوار است.

یادداشت‌ها:

از آنجا که یک مینلام تنت یا استنت اصطلاحی الفی برای یکی از اوزان مورد استفاده در سروده‌های الفی است؛ احتمالاً توسط الف‌ها توسعه داده شده و اغلب توسط آنان به کار رفته است. با این حال تنها مثال قطعی آن، سروده‌ی یک انسان شاعر، دیرهاول است.