اتراید انگرین (نامی کهن برای گدارهای آیزن)

در سال‌های ابتدایی دوران سوم، شمال غربی سرزمین میانه توسط دو فرمانروایی قدرتمند نومه‌نوری حکمرانی می‌شد، آرنور در شمال و گوندور در جنوب. میان این دو سرزمینی باریک قرار داشت که احتمالاً متعلق به هیچکدام نبود و به نام اندوایت شناخته می‌شد. در میان این زمین جاده‌ای ساخته شده توسط نومه‌نوری‌های تبعیدی وجود داشت تا دو سرزمین را به هم متصل کند. یک مسافر در حال سفر در این سرزمین به سمت جنوب از طریق جاده‌ی شمال-جنوب نهایتاً به نقطه‌ای می‌رسد که با رود آیزن برخورد می‌کند (در آن زمان با نام الفی آن، «آنگرن» شناخته می‌شد). تقاطع گدار آیزن – که در آن زمان به نام اتراید انگرین شناخته می‌شد – علامتی بود از نقطه‌ی ورودی به سمت سرزمین‌های جنوبی گوندور.