بعد از آنکه ملکور دو درخت را نابود ساخت و والینور را تاریک کرد، والار مصمم به حفظ قلمرو خویش از نابودی شدند و استحکامات دفاعی را در برای حملات احتمالی در آینده افزایش دادند. قلل کوه های محافظ شرقی، پلوری، پرشیب گشت تا دسترسی به ارتفاعات غیر ممکن گردد و نگهبانان دایمی در طول آن قرار داده شدند و تنها گذرگاه روشنایی برای الفها نولدور که در تیریون سکونت داشتند باز ماند.
والار همچنین جزایر گمراه کننده ای را تعبیه کردند که با نام جزایر افسون شده در میان دریاهای پرسایه شناخته میشوند، آنان هر دریانوردی را که از سرزمینهای بیرونی به سمت غرب میآمد به دام انداخته یا مجبور به بازگشت مینمودند.
در هرحال، والینور در این زمان پنهان گشت اما هنوز در جهان باقی ماند. مدتها پس از ناپدید شدن آن، کشتی دریانوردی توانست به کمک قدرت یکی از سیلماریل ها، از جزایر افسون شده عبور کند و به سواحل آمان برسد. هدایتگر این کشی ائارندیل بود و او فرستاده ای به والینور بود تا آغازگر سرنگونی نهایی مورگوت باشد.