نور درختان (نور سیمین و زرین آمان)

نوری که از تلپریون و لائوره‌لین – درختان سیم و زر – در طول نیمروز شکوه والینور ساطع می‌شد. رنگ و شدت نور همچنان که درختان به بدر و محاق می‌رفتند تغییر می‌یافت: گاهی اوقات به رنگ سیمین تلپریون بود، گاهی به رنگ زرین لائوره‌لین، و گاهی اوقات آمیزه‌ای از هر دو.

نور دو درخت چیزی فراتر از نور ساده‌ای بود که زمین والار را روشن می‌ساخت، این نور برکتی نمایان و نیرویی به منزلگاه‌های آن سرزمین می‌بخشید. آثار این نور متبرک برای مدتی باقی می‌ماند حتی خارج از آمان، بنابراین وقتی والار و آینور به سرزمین میانه رفتند، این نور هنوز از چهره‌هایشان می‌درخشید. حتی نولدور، پس از این که خودشان را از والینور تبعید کردند، هنوز برای مدتی پس از بازگشت‌شان به سرزمین میانه نور آمان در   چشمان‌شان آشکار بود.