نامی برای دریای وسیع بیرونی که آردا را دربر گرفته بود، و تا فراتر از دید و دیوارهای شب که جهان را از پوچی جدا میکرد میرسید. با عبور از آبهای سیاه اکایا، ارواح فانیان، برای سفر مرموز نهایی خود از تالارهای ماندوس به بیرون فرستاده میشدند.
اکایا، یک مفهوم نسبتاً متاخر در کیهانشناسی تالکین است، اما حداقل کمابیش برابر با منطقهای است که در نسخههای پیشین وایا نامیده میشد، که دور تا دور زمین را دربر میگرفت، و تشکیل شده از لایهای از هوا بر فراز، و لایهای از اقیانوسِ تیره و باریک در زیر بود، و تالارهای اولمو، اولمونان، در آنجا بود. در سال-های پسین تالکین قصد اصلاحی دقیق برای این موضوع داشت، اما این پروژه ناتمام ماند، ازاینروی سرشت نهایی اکایا در نهایت هیچگاه کامل نشد.