روکوئن (شهسوار یا سلحشور)

کلمه کوئنیایی برآمده از یک شکل باستانی روکو-کوئن: اسب-انسان. که در اصل بیشتر توسط الف‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت که برای اشاره به یک اسب‌سوار بود. پایان کوئن می تواند زنانه یا مردانه باشد؛ این تنها اشاره به این داشت که فرد موردنظر به‌طور منظم اسب می‌راند، به‌خصوص به عنوان بخشی از حرفه‌اش.

با گذشت زمان به ویژه در میان دونه‌داین کلمه روکوئن بیشتر معنی نظامی داشت. به ویژه در میان ارتش نومه‌نوری‌ها این به معنای رتبه خاص بود که ترجمه می‌شد: سلحشور، که از درجه سربازان پیاده، اوهتار، بالاتر بود. با توجه به به ریشه‌های کلمه این مفهوم روشن است که کسانی که سلحشور یا روکوئن بودند از دستۀ سواره‌نظام نومه‌نوری‌ها بودند.

یادداشت‌ها:

اطلاعات کمی درباره‌ی نقش صفوف مختلف نومه‌نوری‌ها داده شده. اما ما می‌دانیم که اسب‌سواری ارزش خاصی در این سپاه داشته. و اسب‌ها را بسیار گرامی می‌داشتند. در روزهای گذشته نومه‌نور گفته شده که پیوند میان اسب و ارباب بسیار چنان نزدیک بود که ارباب تنها با اندیشیدن می‌توانست اسب را فرا بخواند. چیزی که مشخص است این است که محلی برای روکوئن در سپاه نومه‌نوری ها تعبیه شده بود.