نوراست (نخستین ماندگاه تورگون در سرزمین میانه)

سرزمین ساحلی کوهستانی در شمال غرب محدوده‌ی بلریاند، که محل سکونت تورگون و مردمانش در قرن اول و دوم دوران نخست قبل از عزیمت ایشان به گوندولین بود.

نکات:

1. در آغاز سال ۱۲۶ دوران اول، مردم تورگون عظیمت از نوراست را آغاز نموده و پنهانی به شهر تازه ساخت گوندولین راه گشودند. پس از انتقال، نوراست سرزمینی خالی از سکنه شد اما نام مذکور همچنان برای اشاره به این ناحیه‌ی متروک به کار می‌رفت.  مناسبت‌های ثبت شده دوره‌ای را نشان می‌دهد که نوراست قلمروی رسمی پادشاهی نولدوری بوده است.
2. طی سال‌های درختان، پیش از دوران نخست، سیندار در نوراست سکونت داشتند. وقتی نولدور به سرزمین میانه بازگشتند، اهالی بومی سیندار آن ناحیه، تورگون را به پادشاهی خود پذیرفتند و مردمان آنان با یکدیگر در آمیختند. نولدور و سیندار پس از تکمیل گوندولین، با هم خانه‌های خود را در نوراست ترک کردند.
3. بنا به نثر سیلماریلیون، واژه‌ی نوراست در اصل، کل خط ساحلی غربی بلریاند را توصیف می‌کرده و (مانند هیتار یا نزدیک، یا ساحل) آن را از هاراست، ساحل دورِ آمان جدا می‌نموده. با این حال، ریشه‌شناسی نشان می‌دهد که اشتقاق مذکور بعدها صورت پذیرفت. بنابراین، نام نوراست، از شکل قدیمی نیوروس(ـت) به معنای «دره‌ی عریض غربی» آمده است. (تاریخ سرزمین میانه- کتاب پنجم، جاده‌های گمشده و سایر نوشته‌ها، ۳ ریشه‌شناسی).