کوه‌های سیاه‌بیشه (ارتفاعات مرکزی بزرگترین جنگل سرزمین میانه)

در بخش‌های مرکزی سیاه‌بیشۀ شمالی ،در شمال جادۀ جنگلی قدیمی، دامنه پراکنده‌ای از تپه‌ها قرار دارد. مجموعه‌ای از تپه‌های کم ارتفاع و پوشیده از صنوبر در سمت غرب قد برافراشته بودند تا به ارتفاعات بیشتری در شرق برسند و با هم محدوده‌ای به طول نزدیک به صد مایل را تشکیل داده بودند. از لحاظ تاریخی، در عصر دوم الف‌های سیلوان در این کوه‌ها  سکنی داشتند که این رشته‌کوه را به نام امین دویر، کوه‌های تاریک می‌شناختند.

در دوران سوم، قدرت سائورون در سراسر کوه‌ها و همینطور در سراسر جنگل گسترش یافت، و جنگل مملو از موجودات وحشتناک شد. نام سبزبیشۀ بزرگ در این زمان به سیاه‌بیشه تغیر یافت و تپه‌های شمالی آن نیز نام جدیدی به خود گرفتند: امین-نو-فوین: کوه‌های سیاه‌بیشه.

یادداشت‌ها:

قبل از اینکه سایه بر جنگل بیافتد، در زمانی که به عنوان سبزبیشۀ بزرگ شناخته می‌شد، جمعیتی از الف‌های سیلوان در دره‌های غربی تپه‌هایی که بعدها به عنوان کوه‌های سیاه‌بیشه شناخته می‌شد، ساکن بودند. در آن زمان این تپه‌ها به عنوان کوه‌های تاریک شناخته می‌شدند، زیرا درختان روی دامنه‌های آنها بر آنها سایه می‌افکندند. آمدن سایه دول گولدور بود که باعث شد این الف‌های سیلوان به سمت شمال بروند و کوه ها را ترک کنند و قلمرو جنگلی را در شمال شرقی جنگل ایجاد کنند. همین سایه باعث شد که نام جنگل به سیاه‌بیشه تغییر کند و از این رو تپه‌های قلب آن به کوه‌های سیاه‌بیشه تبدیل شوند. مشخص نیست که در زمانی که کوه‌های سیاه‌بیشه این نام را به دست آوردند، الف‌هایی در آنجا باقی مانده بودند یا خیر، اما از آنجایی که هدف آنها فرار از سایه متجاوز بود، بعید به نظر می‌رسد.