«از تپههای بلند اورایون، که از آنجا چشمههای نقرهفام نرم فرو میریزند، بالهایش او را چون نوری سرگردان، از زمین کندند، و به آنسوی دیواره کوه عظیم بردند.»
(از ترانۀ بیلبو برای ائارندیل، یاران حلقه کتاب ۲ فصل ۱ «ملاقاتهای بسیار» )
اصطلاحی که فقط یک بار، در ترانۀ بیلبو در مورد ائارندیل که در بالا نقل شد، آمده است. معنای آن کاملاً مشخص نیست، اما به نظر میرسد که پلوری، کوههای دفاعی را که در امتداد مرزهای شرقی والینور قرار داشتند، توصیف میکند.
دیواره کوه پلوری توسط والار پس از عزیمت آنها به آمان در غرب جهان افراشته شد. با ویران شدن سکونتگاه قبلی آنها در آلمارن توسط ملکور، آنها با ساختن دیواری از کوهها در امتداد خط ساحلی شرقی خود که از شمال آمان تا جنوب دوردست امتداد داشت، کوشیدند از خود در برابر او محافظت کنند. تانیکوئتیل، بلندترین کوه آردا، در وسط آن رشته قرار داشت و در قلۀ آن مانوه و واردا در تالارهای ایلمارین ساکن بودند.
زمانی که الفها مدتها بعد به آمان آمدند، تماشای نور ستارگان را در دنیای ماورای نور درختان از دست دادند، و بنابراین والار روزنهای باریک در دیوارکوه ایجاد کردند که به نام کالاکیریا یا گذرگاه نور شناخته میشود. در آن گذر، الفها شهر تیریون را ساختند.
برای سه دوره همه چیز به همین شکل پابرجا بود، تا اینکه ملکور دو درخت را نابود کرد و با سیلماریلها از والینور فرار کرد. در آن زمان والار دفاع خود را مضاعف کردند و دیوار بزرگ کوهستان را تا ارتفاعات وسیع بالا بردند و نمای بیرونی آن را به طرز غیرقابل صعودی صاف و شیب دار ساختند.
یادداشتها:
مکان دقیق هیارمنتیر مشخص نیست، جز اینکه در جنوب و شرق والینور قرار داشت. بنابراین نمیتوانیم به طور قطع بگوییم که آیا این دیوار بخشی از دیوار کوهستان بوده است یا خیر، اما بر اساس موقعیت کلی آن، این امر محتملتر به نظر میرسد.