جادهای باستانی که توسط دونهداین در روزهای آغازین دو پادشاهی برای ارتباط قلعههای بزرگ دو قلمرو ساخته شد. این جاده در دوران سوم پابرجا ماند، اگرچه در سالهای پایانی این دوران مناطق شمالی آن تخریب شده بود. این جاده از ابتدایش در میناس تیریت تا حدود نقطهای که به گدار آیزن میرسید و پس از آن به شمال میگرایید با نام جادهی بزرگ غرب (و یا فقط «جادۀ غربی») شناخته میشد. از آنجا به بعد با نام جادۀ شمال-جنوب یا ( در مناطق شمالی رو به تخریبش) «راه سبز» خوانده میشد.
جاده از دروازۀ بزرگ میناس تیریت آغاز میشد و از آنجا در پهلهنور به سمت شمال امتداد مییافت تا از دیوار راماس اِخور میگذشت. از آنجا به سمت شمال غرب تغییر جهت میداد و در گذر از آنورین، کوهپایههای کوهستان سفید را احاطه میکرد. در جنگل فیرین از میان یک مسیر خاکبرداری شده میگذشت و وقتی از جنگل خارج میشد از روی پلی که بر جویبار مرینگ قرار داشت عبور میکرد. در روزگاری که جاده ساخته میشد، این پل نشانۀ ورودی قلمروی کالنآردون بود، اما بعدها مرز روهان را نشان میداد.
جاده از آنجا به غرب امتداد مییافت و از ادوراس به سمت گودی هلم، جایی که از کوهستان به درون دشت سبز تغییر جهت میداد، میرفت. از رود ایزن در گدارهایش میگذشت و از شکاف روهان به اندوایت وارد میشد. اینجا بود که جاده حقیقتاً به سمت شمال میچرخید و به جادهی شمال-جنوب که به آرنور باستان و مناطق شمالی سرزمین میانه منتهی میشد، بدل میگشت.