درویین (واژه‌ای برای مردم ووزه)

واژه‌ی سینداری که به مردمی وحشی و خلوت‌گزین به نام ووزه اشاره می‌کرد. این نام، از اسم خود ایشان برای خود، یعنی دروگو می‌آید که در اصوات سینداری الفی به این شکل درآمد. درویین اسم جمعی، معادل ووزه است. ولی اشکال دیگری هم در سینداری داشت. دروآت به گروه یا جمعیت بزرگی از این مردم اتلاق می‌شد در حالی که دروئداین به تمام نژاد ایشان اشاره داشت.