«{فینگولفین}به سان بادی که در بیابان بوزد از دور-نو-فائگلیت گذشت و هر آنکه یورش وی را شاهد بود، حیران گریخت…»
کوئنتا سیلماریلیون ۱۸، در باب ویرانی بلهریاند و سقوط فینگولفین
نامی که میتوان آن را به «سرزمین زیر خاکستر » ‘Land under Choking Ash’ ترجمه کرد، ظاهراً به همان منطقهای اشاره میکند که معمولاً به آن آنفائوگلیت میگویند. بیابان سوختهای که بین حصار شمالی بلهریاند و دژ مورگوت در آنگباند قرار داشت و ماحصل شعلههای داگور براگولاخ بود. پیش از آن نبرد ویرانگر، پهنهی گستردهی سبزی بود به نام آرد-گالن ولی پس از آن که مورگوت آتش خود را رها کرد جز بیابانی عریان، پر از غبار و خاکستر هیچ نبود.