برهوت اژدها (زمین‌های سوخته‌ی اطراف اره‌بور)

زمین‌های بایر و خالی از سکنه‌ی گرد اره‌بور و دیل که از نفس سوزان اسماگ اژدها سوخته و سیاه شده بود. مرزهای برهوت، پناه ته‌مانده‌ی سبزی و زندگی بود ولی قلبش سوخته و کاملاً بی‌بر بود. زمین‌های برهوت از جنوب مایل‌ها ادامه داشت و تا ساحل رود رانین از کنام اسماگ، زیر تنها کوه می‌رسید ولی اگر نقشه‌ی همراه کتاب هابیت، سند قابل اعتمادی باشد ظاهراً زمین‌های شمال کوه با شدت بیشتری آسیب دیده بودند. از قرار معلوم، پس از مرگ اسماگ، برهوت آهسته، احیا شد و هر دو شهر اره‌بور و دیل در نهایت از ویرانی نجات یافتند و دوباره رونق گرفتند.