مجموعه غارها در غرب بلریاند در میان پرتگاههایی که بر ساحل غربی رود ناروگ (که در زیر تپههای فاروتِ بلند جربان داشت) سربرافراشته بودند. در دوران قبل از بازگشت نولدور به سرزمین میانه، این غارها بوسیله دورفهای خرد حفاری و مسکونی شده بود، که به آنجا نام نولوکیزدین داده بودند. آنان تا زمان آمدن فینرود در ناروگ مشغول حفاری بودند. سپس آنجا را رها کرده یا بزور بیرون رانده شدند (جزئیات این موضوع مبهم است). فینرود پسر فینارفین و خویشاوند تینگول از دوریات در میان آندسته از نولدور بود که از آمان به سرزمین میانه بازگشتند. فینرود که از دیدن عمارات بزرگ و زیرزمینی تینگول در منگروت متعجب شده بود، با الهام از اولمو بدنبال منزلگاهی در شان و برای خودش بود، پس از تینگول طلب راهنمایی کرد و تینگول او را به غارهای ناروگ هدایت کرد. با مساعدت دورفهای کوهستان آبی فینرود یکی از عظیمترین پناهگاههای بلریاند را در ناروگ بنا نهاد که نارگوتروند نامیده شد. از آن به بعد فینرود در زبان دورفی عنوانی جدید یافت و چنین خوانده شد: فینرود فلاگوند، شکافندهی غارها.