گذرگاهی در شمال غرب موردور که در زبان انسانها آیزن ماوت نیز خوانده میشد. (هر دو نام به معنی آرواره های آهنی است) جایی که دامنه های افل دوات و ارد لیتوی به هم میرسند و تنها مسیر باریکی بین فلات گورگوروت و دره کوچک اودون باقی میماند.
به عنوان مسیری به به سمت دروازه های سیاه مورانون، کاراخ آنگرن دارای استحکامات بسیار بود و روی صخره های اطراف آن قلعهها وبرج های دیدبانی قرار داشت. در طول مسیر نیز دیوار بزرگی ساخته شده بود و در مدخل آن خندق عمیقی حفر شده بود که تنها یک پل روی آن قرار داشت.