تهتار، دسته ای نشانه ها بودند که هنگام نوشتن به رسم الخط تنگوار به کار می رفتند. این نشانه ها پر بودند از نقطه ها و کمانهایی که بالا یا پایین حروف الفی نوشته می شده اند. این نشانه ها بیشتر برای نشان دادن صداها استفاده می شدند زیرا الفبای فیانوری فاقد حروف صدادار بودند.