لقب الندیل و ایسیلدور، که بعد از آنها به پسر چهارم ایسیلدور،والاندیل، نسبت داده شد و همچنین به هفت تن از پادشاهان بعد از او. از الداکار تا آرندور. آنها را هم به سادگی “شاه برین” می نامیدند. استفاده از لفظ شاه برین به نظر می رسد که نشان دهنده ی خاستگاه پدران آنها به عنوان کسانی که بر هر دو قلمرو شمالی و جنوبی دونه داین فرمانروایی می کردند، باشد. بعد از مرگ ایسیلدور، گوندور در جنوب به عنوان سرزمینی مجزا اداره می شد و پادشاه برین آرنور که میراث این عنوان را به دوش می کشید، در جنوب قدرتی نداشت. با این حال این القاب سنتی همچنان در نام پادشاهان آرنور پابرجا ماند.
حفظ این عنوان شاید این این تفکر را تداعی کند که وارثان ایسیلدور مدعی تاج و تخت گوندور هستند؛ ولی اگر هم واقعا اینطور بود، مدرکی از آن در تاریخ ثبت نشده. در حقیقت هیچ کس چنین ادعایی نکرد تا زمان آرودوی، که آن زمان بیش از هزار سال از مرگ آخرین پادشاه برین آرنور می گذشت. و تاج و تخت گوندور به نوادگان ایسیلدور تحویل داده نشد تا آنکه به آراگورن رسید. تقریبا دو هزار سال بعد از اینکه آخرین پادشاه برین آرنور از بین رفت.