نارسیل (شمشیر نیرومند الندیل)

«…و شمشیر الندیل در اُرک‌ها و آدمیان هراس می‌افکند، چه در روشنایی ماه و خورشید می‌درخشید و نارسیل نام گرفت.»

حدیث حلقه‌های قدرت و دوران سوم، سیلماریلیون

شمشیر الندیل که توسط تلخار در نوگرود در دوران اول یا پیش از آن ساخته شد. هنگام فرو افتادن الندیل در محاصره‌ی باراد-دور شمشیر شکست و سراسر دوران سوم، تکه‌های آن میراث کسانی بود که جانشین او بودند تا آنکه زمان جنگ حلقه، بار دیگر ساخته شد و آراگون دوم، اله‌سار، نام آندوریل را بر آن نهاد.

 نکات:

1. جزییات اصلی ساخت نارسیل به سختی قابل تشخیص است. شمشیر توسط تلخار نوگرودی ساخته شد، کسی که کلاه‌خود اژدها‌نشان دور-لومین را ساخت. خوشبختانه، عبارتی در کتاب افسانه‌های ناتمام می‌گوید که کلاه‌خود اژدها‌نشان برای آزاگال، از اهالی بله‌گوست، ساخته شده بود و آزاگال در نبرد اشک‌های بی‌شمار در سال ۱۴۱۷ دوران اول کشته شد. اگر کلاه‌خود مشخصاً برای آزاگال ساخته شد بود پس می‌بایست تلخار در این زمان مشغول کار روی آن بوده باشد. اگرچه نمی‌توان دقیقاً خاستگاه نارسیل را تعیین کرد می‌توان با اطمینان خاطری تقریباً بالا گفت که محل ساخت آن در کارگاه تلخار بوده و احتمالاً زمان آن طی قرن‌های چهارم یا پنجم دوران اول بوده است.
2. با فرو افتادن دارنده‌ی نارسیل، الندیل طی نبرد آخرین اتحاد، شمشیر شکست. درخشش آن از جلا افتاد، اما پسر الندیل، ایزیدور برای بریدن انگشت سائورون که حلقه‌ی حاکم بر آن بود از تکه‌های شکسته‌ی آن استفاده کرد. تکه‌ها را در نهایت به ایملادریس آوردند و میراث خاندان ایزیدور شد. در طی جنگ حلقه شمشیر بار دیگر ساخته شد و درخشش در آن هویدا گشت و وارث خلف و دور الندیل، آراگورن آن را حمل می‌کرد. آراگورن، نام نارسیل را،  آندوریل نهاد.
3. خاستگاه نام نارسیل پیچیده است و عناصر نمادگرایی را در خود دارد. خود تالکین نسب آن را در نامه هایش بیان کرده است:

«نارسیل» نامی ترکیبی از دو ریشه‌ی بدون تغییر یا الحاق است:

NAR (آتش) و THIL (روشنایی سپید). بدین ترتیب، شمشیر نمادی از روشنایی بهشتی خورشید(Anar) و ماه(Isil در زبان کوئنیایی) در برابر دشمنانی از جنس تاریکی است.

نامه های جی.آر.آر تالکین، شماره ۳۴۷، مورخ ۱۹۷۲