گاه آن را جادهی غربی کبیر خواندهاند. جادهای که دروازهی عظیم میناس تیریت را ترک میگفت و به جانب شمال و سپس غرب میرفت، از آمون دین و جنگل دروئدان میگذشت و در ادامهی مسیر به جانب غرب، از آنورین رد میشد. از تکتک تپهفانوسها میگذشت و از مرز غربی گوندور، در جنگل فیرین عبور میکرد. از اینجا بود که در سرزمینهایی که چون اول بار شکل گرفتند به کالناردون موسوم بود، سرزمینهایی که در پایان دوران سوم به روهان تعلق داشت، به سمت غرب ادامه مییافت.
در نهایت، جاده به گدارهای آیزن، در کنارهی فولد غربی میرسید و از سرزمین غیرمسکونی اندویت میگذشت. ظاهراً در همین نقطه «جادهی غربی» به پایان میرسید ولی خود جاده به سمت منتهی الیهه شمالی سرزمین میانه ادامهی مسیر میداد و از اینجا به بعد آن را جادهی شمال-جنوب میخواندند.