شاه برین لقبی بود که انسانهای دونه داین به بزرگترین حکمران خود می دادند. به طور معمول این لقب به پادشاهی گفته می شود که مافوق پادشاهان دیگری حکمروایی کند. اما دانستن این موضوع که این لقب اولین بار در نومه نور به تار-منلدور، پنجمین شاه نومه نور داده شد، حال آنکه او هیچ پادشاهی در زیر دست نداشت، تصمیم گیری را سخت جلوه می دهد. با این وجود، این لقب در سالهای پایانی دوران دوم، زمانی که قلمروهای در تبعید بنا نهاده شدند، رایج و کاربردی شد. در نخستین سالهای تشکیل، دو قلمرو آرنور و گوندور تحت فرمانروایی یک نفر، الندیل قرار داشتند که در آرنور زندگی میکرد و پادشاهی جنوبی را به پسرانش سپرده بود. با این وجود گوندور هم تحت حکومت مطلقه او بود. با کشته شدن الندیل در محاصره باراد-دور، پسر بزرگ او یعنی ایسیلدور لقب پادشاهی برین را به ارث برد. اما ایسیلدور تنها دو سال قبل از حادثه میدانهای گلادن که به کشته شدن او منتهی شد سلطنت کرد. پس از مرگ ایسیلدور حوادث تاریخی پیش آمد کرد که موجب دور و دورتر شدن دو پادشاهی از یکدیگر شد. طبق سنت، لقب شاه برین باید به وارث ایسیلدور یعنی پسرش والاندیل می رسید، در حالی که والاندیل تنها پادشاه قلمرو شمالی آرنور بود و هیچ قدرتی در گوندور نداشت. پس از گذشت بیش از سه هزار سال، آراگورن با احیای قلمرو آرنور و متحد کردن دوباره آن با گوندور، لقب شاه برین را نیز احیا نمود.