درو اداین (مردان وحشی بیشه)

شاخه‌ای عجیب و باستانی از انسان‌ها. مردمی محافظه‌کار که دور از دیگر آدمیان زندگی می‌کردند. درو اداین خرد عجیب خود را داشتند و گاه قدرت‌های عجیبی نیز از خود بروز می‌دادند. در دوره‌ی اول، در جنگ علیه مورگوت نقشی بر عهده داشتند و آن‌ها که در جنگل بره‌تیل بودند اتحاد سستی با مردم هالت بستند. به همین دلیل نام درو اداین را بر ایشان گذاردند. (کلمه‌ی اداین مخصوص آدمیانی بود که در مبارزه علیه خداوندگار تاریکی یاری می‌رساندند.) در واقع چنین به نظر می‌رسد که گروهی از آنان به ازای نقشی که در جنگ‌های بله‌ریاند داشتند خانه‌ای در نومه‌نور نیز گرفته باشند.

مردم درو اداین، کوتاه قامت بودند و در پایان دوره‌ی سوم، شمار اندکی از ایشان در سرزمین میانه باقی بود. می‌گفتند برخی از آن‌ها در سواحل بالای آندراست باقی مانده‌اند. در همان منطقه‌ای که درو ویت یائور خوانده می‌شد. (نامش را وام‌دار همان مردم درو اداین بود که در آن محل می‌زیستند.) گروه کوچک دیگری در شرق دور، در جنگل درو اداین در آنورین می‌زیستند. در منتهی الیهه شرقی کوهستان سفید و همینان بودند که در سواره رفتن شاه تئودن برای نجات میناس تیریت به وی یاری رساندند. در عوض، پس از جنگ حلقه، آراگورن جنگل را به درو اداینی که آن‌جا زندگی می‌کردند اعطا کرد.

نکته:

درو اداین، ترجمه‌ی سینداری «مردان وحشی» است. ریشه‌ی این واژه قدری پیچیده است ولی (حداقل در این متن) ظاهراً واژه‌ی سینداری «درو» از دروگو آمده. از نامی که خود درو اداین در زبان خود، به خویش می‌دادند.