دومین نبرد از سلسله جنگهای بلهریاند که میان پیروان فیانور و ارتش مورگوت در اولین روزهای نولدور در سرزمین میانه درگرفت. نبرد، اندکی پس از بازگشت فیانور درگرفت. زمانی که ماه هنوز برای نخستین بار طلوع نکرده بوده و نام داگور نویین گیلیات، به معنی نبرد زیر ستارگان نیز به همین سبب است.
فیانور، پس از بازگشت مردمش را به مصب درنگیست هدایت کرد و سپس به شرق، به دریاچهی میتریم برد و آنجا اردو زدند. مورگوت فرصتی برای از میان بردن دشمنانش دید و ارتش عظیمی از اُرکها را در حملهای غافلگیرانه علیه نولدور روانه کرد. گرچه تعداد اُرکها بسیار بیش از الفها بود و از عنصر غافلگیری نیز سود میبردند نولدور به سرعت جریان را به نفع خود برگرداند و دشمن را تار و مار کرد. بسیاری از اُرکها به کوهستان گریختند و آنجا نیروهای تقویتی به ایشان پیوستند ولی هنوز با الفها برابری نمیکردند. کلهگورم و شکارچیانش در تعقیب اُرکها از آرد-گالن گذشتند و به مرداب سِرِخ Serech رفتند و آنها را نابود کردند.
گرچه پیروزی برای مردم فیانور عظیم بود در انتها، مرگ خود فیانور را نیز دیدند. او که مالامال از خشم بود به سمت آنگباند هجوم برد، تنها به شکست مورگوت و بازیابی سیلماریلها میاندیشید. به همین دلیل ارتش خود را ترک گفت و تنها با چند سرباز باقیمانده تاخت. بالروگها به او حمله کردند و فیانور زخمی کشنده برداشت. اندکی پس از آن فوت کرد و هفت پسرش را با سوگند عظیمی که همراه پدر خویش یاد کرده بودند تنها گذاشت. داگور نویین گیلیات چهرهی بلهریاند را تغییر داد. پیش از نبرد، اُرکها، بیرون از قلمروی محافظتشدهی دوریات و ساحل محصور لنگرگاههای فالاس پراکنده بودند. پس از نبرد، شمار اندکی از لشکر مورگوت نزد ارباب خویش در شمال گریختند. گرچه عامل غایی نبرد براورد غلط مورگوت از قدرت نولدور بود، بسیاری امر مذکور را درک نکردند. بسیاری از سیندار بومی بلهریاند به اشتباه پنداشتند بازگشت نولدور توسط والار بوده است تا ایشان را از اُرکها برهاند. طعنهی تیره و تاری بود وقتی که قرنها بعد، پادشاهی سینداری دوریات به دست همان شاهزادگان نولدوری که ایشان ناجی خویش میپنداشتند غارت گشت و نابود شد.