پروانه

جاییکه رود ناروگ به بندر گاه سیریون می‌ریخت دره‌ای وجود داشت که پوشیده از درختان بید بن بود و به آنجا سرزمین بیدبن‌ها ویا به زبان الفی نان تاترن می‌گفتند. به روایت افسانه داستان‌های گمشده آنجا مکانی بود که انواع پروانه‌ها به دنیا آمدند و در طول دوران اول مشترکاً در آنجا باقی ماندند. در داستان‌های مشهورتر تالکین گرچه نامی از پروانه‌ها ذکر شده است ولی فقط آنها را در یک وضعیت تصور کرده است: در کتاب هابیت آمده است که بیل‌بو آنها را بر فراز درختان سیاه‌بیشه درحال پرواز می‌یابد. مانند سایر مخلوقاتی که در جنگل سیاه زندگی می‌کردند، پروانه‌هایش نیز کاملاً به رنگ سیاه خود تغییر کرده بودند و این نوع پروانه‌ها «امپراطور سیاه» نامیده می‌شوند.

واژۀ پروانه در زبان کوئینی (نوعی زبان الفی) ویلوارین بود که الف‌ها این نام را به صورت فلکی ستاره‌ها نیز اطلاق می‌کردند. هویت این صور فلکی کاملا مشخص نیست ولی کریستوفر تالکین پیشنهاد کرده است که گروه ستاره‌های شمالی که به شکل حرف  Wمی‌باشند و ما به آنها ذات الکرسی می‌گوییم نزد الف‌ها صورت فلکی پروانه می‌باشد.