لباس زنان در سریال ارباب حلقه‌ها و نقاشی‌های پیشارافائلی

به‌دنبال مباحثی در مورد اینکه چرا لباس‌های طراحی شده برای سریال ارباب حلقه‌ها: حلقه‌های قدرت «حال و هوای قرون وسطایی» ندارند – صرف نظر از اینکه از ابتدا چرا باید چنین انتظاری را از پوشش شخصیت‌های دنیای تالکین داشته باشیم – نویسنده‌ای به نام یوان مارجوت در رشته توییتی به بررسی لباس‌های شخصیت‌های سریال ارباب حلقه‌ها و اینکه تا چه حد از نقاشی‌های انجمن اخوت پیشارافائلی‌ها الهام گرفته شده‌اند می‌پردازد. در ادامه‌ی این مقاله در مورد این نقاشان و الهامات سریال از این نقاشی‌ها پرداخته می‌شود.

انجمن اخوت پیشارافائلی‌ها که به اختصار پیشارافائلی‌ها خوانده می‌شوند گروهی ار نقاشان جوان در انگستان بودند که از سنت‌های حاکم بر نقاشی در دوران خود، بین سالهای ۱۸۴۸ تا ۱۸۵۳ روی برگرداندند. این نقاشان آثار تولید شده در سالهای پایانی قرون وسطی و ابتدای رنسانس را به عنوان منبع الهام آثار خود مورد استفاده قرار دادند، آثاری که همانطور که از اسم گروه مشخص است، پیش از رافائل، نقاش نامدار دوره‌ی رنسانس پیشرفته خلق شده بودند. این نقاشان در آثار خود از رنگ‌های براقی استفاده می‌کردند که یاد آور نقاشی‌های تمپرای قرون وسطی بودند و تزئینات و عناصر دکوراتیو در آثار این نقاشان نقش مهمی را ایفا می‌کند.

موضوعات استفاده شده در این نقاشی‌ها الهام گرفته شده از داستان‌های مذهبی و یا افسانه‌های قرون وسطایی مانند شاه آرتور، تریستان و ایزولده و داستان‌های رمانتیک با موضوعات اخلاقی مانند ایمان و شفقت و عشق به خانواده و یا تحسین طبیعت است.

اگر بخواهیم طراحی لباس شخصیت‌های زن سریال ارباب‌ حلقه‌ها: حلقه‌های قدرت را با با معادل‌های تاریخی مقایسه کنیم، آثار نقاشان پیشارافائلی گزینه‌هایی مناسب‌تر از آثار برجا مانده از قرون وسطا هستند.

 

زره‌ الفی که گالادریل در هنگام رفتن به سمت والینور به تن دارد شباهت زیادی به زره‌ ژاندارک در نقاشی جان اورت میلی، بنیانگذار انجمن اخوت پیشارافائلی‌ها دارد.

همچنین به شباهت بالاتنه زرهی که گالادریل در نومه‌نور به دست می‌آورد با این نقاشی دقت کنید.

 

لباس آبی‌رنگ گالادریل در نومه‌نور از نظر ظاهر و طراحی شبیه لباس پسیخه در نقاشی ازدواج پسیخه اثر ادوراد برونه جونز است. ترکیب‌ رنگ آبی این لباس نیز در نقاشی جان ویلیام واترهاوس به نام کاری نکردن لذت‌بخش است استفاده شده است.

 

لباس طلایی رنگ گالادریل در لیندون از الگوی لباس‌ها تصویر شده درآثار نقاشان پیشارافائلی پیروی میکند. کمربند و تزیینات و حتی آرایه‌های موی سر به اوفیلیای واترهاوس شباهت دارد.

 

لباس نارنجی رنگ ائارین با چین‌و شکن‌های ظریف و برش‌هایی در اطراف سینه که با قیطان‌‌های بافته شده تزیین شده، یکی از مدل‌های لباس‌هایی است که در آثار نقاشان پیشارافائلی رایج است. شبیه‌ترین نمونه به این لباس در اثر گل‌های وحشی ار میلی تصویر شده اما نقاشانی مانند ادوارد برونه جونز هم از این شمایل در نقاشی‌های خود استفاده کرده‌اند.

 

این مدل لباس برای لباس شخصیت ساحره‌ی فرقه‌ نیز استفاده شده است.

 

لباس آبی رنگ ائارین با تزیینات پر جزییات طلایی رنگ یادآرو  لباس آبی رنگ با کمربند طلایی ماریانا در نقاشی میلی از نمایشنامه‌ی قیاس برای قیاس شکسپیر است.

 

لباس و آرایه‌های موی تار میریل به نقاشی آخرین نگاه ملکه زنوبیا به پالمیرا اثر هربرت گوستاو اشمالز شبیه است.

 

چین و شکن‌های لباس سفید رنگ گالادریل سرگردان در دریاها تابلوی معروف لیدی لیلیث از دانته گابریل روزتی را یادآوری میکند.

 

 

بررسی لباس‌های سه‌گانه‌ی پیتر جکسون به عنوان مرجع تصویری عامه‌ی طرفداران تالکین برای شمایل شخصیت‌های خلق شده توسط تالکین و الهامات آنها در وقت این مقاله نمی‌گنجد اما نمی‌توان از الهام نقاشان پیشارافائلی بر اقتباس‌های تصویر از دنیای تالکین سخن گفت و به مقایسه‌ی لباس‌ سفید رنگ ائووین و لباس بانوی شالوت در نقاشی ویلیام واتر‌هاوس، یکی از معروف‌ترین نقاشی‌های مکتب پیشارافائلی نپرداخت که با توجه به داستان بانوی شالوت – بانویی گرفتار یک نفرین که تنها با آینه از دنیای بیرون با خبر است و در نهایت برای دیدن سر لنسلوت جان خود را از دست می‌دهد – انتخاب هوشمندانه‌ای به نظر می‌رسد.

منابع:

Yvonne Marjot – Metropolitan Museum of Art – wikiart.org