تار-آنکالیمون (چهاردهمین پادشاه نومه نور)

عهد: ۱۹۸۶ د.د. تا ۲۳۸۶ د.د. که از سال ۲۲۵۱ د.د. به مدت ۱۳۵ سال حکومت کرد
نژاد: انسانها
شاخه: نومه نوریها
خاندان: نسل الروس
معنی: “تار” به معنی شاه است و “آنکالیمون” هم به معنی درخشنده و یا درخشندگی باشکوه است
تلفظ: ta’r anca’leemon

در زمان سلطنت پدر تار-آنکالیمون یعنی تار-آتانامیر و همچنین پدربزرگش یعنی تار-کیریاتان نومه نوریها با دیدن قدرت و ثروت خود احساس غرور کرده و کم کم به والار و الدار پشت کردند. تار-آنکالیمون نیز این سراشیبی سقوط را ادامه داد و در تاریخ آمده که در زمان او تفرقه در میان نومه نوریها آغاز گشت. از نظر سیاسی جزیره النا و قلمرو نومه نور به دو حزب کاملا مجزا تقسیم شده بود: پیروان شاه که سیاستهای تار-آنکالیمون را دنبال می کردند، و الندیلی که همچنان به دوستی خود با الدار ادامه می دادند. در هزاره بعد از آن، تاریخ نومه نور صحنه درگیریهای این دو حزب بود. سرانجام نیز این مردان شاه بودند که ویرانی نومه نور را موجب شدند. البته این اتفاق در آینده ای بسیار دور رخ داد. تار-آنکالیمون از بعضی سنتهای باستانی رو گرداند. به عنوان مثال سنت قربانی کردن برای ارو که بر روی قله منلتارما در وسط جزیره انجام میشد توسط این پادشاه متوقف شد. با این وجود تار-آنکالیمون احتمالا به خاطر ترس از بد اقبالی سنت انتخاب اسامی شاهان از زبانهای الفی را ابقا کرد. احتمالا به خاطر نحوست حکمرانی تار-آنکالیمون بود که عقابهای مانوه، که از زمان پایه گذاری نومه نور بر روی برجهای کاخ شاه در آرمنلوس آشیانه داشتند، لانه های خود را ترک کرده و هرگز به آنها بازنگشتند.
مرگ تار-آنکالیمون نیز مانند زندگیش بود، در حالیکه به آخرین امیدها برای زنده ماندن دست می یازید، همانگونه که قبل از او پدرش رفتار کرده بود. پس از مرگش نیز سلطنت به پسرش تار-تلمایته رسید، مردی حریص و پولدوست که در تمامی جنبه ها راه پدرش را ادامه داد.