«بزرگترین این مینویان را الفها والار نام کردهاند، نیروهای آردا، و آدمیان غالباً ایشان را ایزد مینامند.»
سیلماریلیون، والاکوئنتا
نامی اشتباه که انسانها به والار داده بودند. تالکین اشاره میکند که انسانها «اغلب» والار را خدایان میخواندند، در حقیقت این واژه به ندرت در کتابها استفاده شده؛ مشهورترین استفادهی آن در مباحثهی استولاد است، جایی که انسانها به تازگی به بلریاند رسیده بودند و با رفتن مخالف بودند. البته این طبیعی است؛ آنها در چنین موضوعاتی از الفها آموزش ندیده بودند.
میتوان حدس زد که جملهی «آدمیان غالباً ایشان را ایزد مینامند» به سالهای بعد از پایان دوران سوم اشاره دارد، و شاید حتی معادل میان والار و خدایان اسطورهای متأخر باشد، نظیر گریکها یا وایکینگها. البته این نمیتواند درست باشد، اگرچه؛ والاکوئنتا متنی کهن با زمینهای از سیلماریلیون ارائه میکند، احتمالاً زمان آن از اواسط تا اواخر دوران اول است و بنابراین میتواند اشارهای به انسانهای آن دوره باشد.