سلسله تپههایی که انسانها به آنها تپههای ایوندیم میگفتند و به طول صد و پنجاه مایل از شمال به جنوب در بخشهای شمالی سرزمین میانه کشیده شده بود. از انتهای این رشته کوه در جنوب شاخهای جدا میشد و به سمت شرق امتداد می یافت. میان این دو بازوی امین اویال دریاچهای بزرگ به نام نناویال قرار داشت که سر چشمه رود باراندوین بود. رود دیگری از بلندیهای امین اویال سرچشمه میگرفت و به سوی غرب جاری میشد تا در سفرش به سوی دریا به رود لون بپیوندد و در بندرگاههای خاکستری به دریا بریزد.
تبعیدیان نومهنور در سواحل جنوبی دریاچه نناویال، زیر شاخه شرقی تپهها را برای ساخت پایتخت بزرگ خود آنومیناس برگزیدند. اینجا جایگاه پادشاهان بلندپایه و وارثانشان پادشاهان آرنور بوده است. اما زمانی رسید که (احتمالا در زمان سقوط آرنور در سال ۸۶۱ دوران سوم) آنومیناس برای فورنوست در شرق رها شده بود.
بیش از هزار سال بعد این بلندیها نقش مهمی در تاریخ ایفا کردند. اینجا بود که پس از سقوط آرتداین، گوندوریها و الدار سپاهیانشان را برای حمله به فورنوست، که آن زمان در دست پادشاه جادوپیشه آنگمار بود، گرد آوردند. آنها به سوی دشتهای شرقی تاختند و لشگر پادشاه جادوپیشه را شکست دادند و انتقام آرتداین را گرفتند.
هزار سال بعد، کمی بعد از نبرد حلقه و تاسیس دوباره پادشاهی توسط آراگورن الهسار، آراگورن به عنوان فرمانروای پادشاهی دوباره متحد شده آنومیناس باستانی را به عنوان پایتختش در شمال برگزید تا دوباره بر قلمروی زیر سایههای امین اویال فرمانروایی کند.