الف‌های والینور (الف‌های روشنایی)

سه خاندان الفی که سفر بزرگ را تمام کرده و به آمان در غرب رسیدند. اول از همه وانیار و نولدور با گذشتن از دریای بزرگ بر روی جزیره تول اره‌سئا به غرب رسیدند. آنها در شهر تیریون در گذرگاه کالاکیریا که غرق در نور دو درخت والینور بود، ساکن شدند. از تله‌ری، شمار زیادی از سفر دوری گزیدند و در سرزمین میانه باقی ماندند اما حداقل یک گروه از آنها با گذشتن از دریای بزرگ به آمان آمدند. آنها برای سال‌ها در خلیج الدامار باقی ماندند اما در نهایت آنها کشتی ساختند و به سوی سواحل آمان سفر کردند.

در والینور بیشتر الف‌ها به زبان کوئنیایی صحبت می‌کردند (تله‌ریِ آمان زبان مخصوص به خود، تله‌رین را داشتند که تقریبا به کوئنیایی نزدیک بود). زمانی که بسیاری از نولدور به سرزمین میانه  بازگشتند، شرایط آنها را مجبور به ترک کوئنیایی و جایگزینی زبان سینداری کرد اما زبان قدیمی الف‌های والینور به عنوان یک فرهنگ باقی ماند و هنوز در پایان دوران سوم برای مطالب رسمی (مثل تاریخ نگاری) مورد استفاده قرار می‌گرفت.